„Jak napisać scenariusz filmowy” to arcyciekawy i świetnie napisany wstęp do scenariopisarstwa. Porusza (choć nie zgłębia) wszystkie najważniejsze kwestie, od przyziemnych, czysto technicznych informacji o formatowaniu tekstu, przez konstrukcję konfliktu, fabuły i dialogów, aż po dogłębną analizę motywów jakimi kierują się nie tylko postaci, ale i, co ważniejsze, widzowie przy wyborze filmu. Przekrój zagadnień jest pokaźny, a autorzy nie pożałowali nam listy lektur uzupełniających. Można więc powiedzieć, że książka daje solidny ogólny obraz tego fachu i dorzuca do tego cały wachlarz podstawowych technik stosowanych przez scenarzystów.
Co nie mniej istotne, „Jak napisać scenariusz filmowy” nie popada w typowo amerykańskie szafowanie "sekretnymi trickami", mnemonicznymi złotymi zasadami itp. Pojawiają się wzmianki o rzekomych cudownych panaceach na twórcze bolączki, ale zdecydowanie bez entuzjazmu. Autorzy są szczerzy do bólu i tak jak Churchill nie obiecują nic oprócz krwi, znoju, łez i potu (tudzież innych wydzielin). Roztaczana przed czytelnikiem wizja Hollywood jako krainy zawiedzionych nadziei i recenzentów wszechwładnych niczym panie z dziekanatu każe zastanowić się co najmniej dwa razy nad wyborem ścieżki kariery.
Oczywiście można kręcić nosem, że część informacji jest dla polskiego czytelnika nieprzydatna. Właściwie cały rozdział poświęcony temu, jak sprzedać swój wypieszczony scenariusz można potraktować wyłącznie jako ciekawostkę zza Wielkiej Wody. Agent? Członkostwo w potężnym związku zawodowym? Można sobie pomarzyć, ale to nie ma nic wspólnego z polską rzeczywistością.
Mimo wszystko, „Jak napisać scenariusz filmowy” to świetna i wciągająca lektura – nie tylko dla osób, które chcą zmierzyć się z nową formą ekspresji twórczej, ale i dla tych, których zwyczajnie ciekawi, jakie męki, frustracje i nadzieje kryją się za każdym obrazem filmowym.

„Jak napisać scenariusz filmowy” to arcyciekawy i świetnie napisany wstęp do scenariopisarstwa. Porusza (choć nie zgłębia) wszystkie najważniejsze kwestie, od przyziemnych, czysto technicznych informacji o formatowaniu tekstu, przez konstrukcję konfliktu, fabuły i dialogów, aż po dogłębną analizę motywów jakimi kierują się nie tylko postaci, ale i, co ważniejsze, widzowie...