Zuzia bywa krnąbrna, bywa też uparta. Tym razem upartość dotyczy pomysłu na spędzenie czasu z mamą. Niestety mama wciąż odmawia, a to zmęczona, a to zajęta. Zuzia bierze więc własną dziecięcą książkę kucharską i oto mamy historię pieczenia ciasteczek.
Wprawdzie trzeba słuchać mamy, ale jak widać na tym przykładzie, rodzice czasem zapominają jak to jest, gdy nie można samodzielnie czegoś zrobić, a bardzo się chce. Tutaj dziecięce potrzeby nie biorą pod uwagę zmęczenia czy innych powodów odmowy. Uparciuch dąży do swojego celu. Dobrze, gdy akurat efektem są pyszne ciasteczka. Zuzia radzi sobie z tym pieczeniem różnie, ale w końcu i mama znajduje tę jedną chwilkę, by córeczce pomóc. Ciasteczka upieczone i cała rodzina może już zasiąść do stołu. A tata dumny jest bardzo ze swojej małej Zuzi. I słusznie!
Na końcu książeczki znajdziecie przepis, który wykorzystała Zuzia.
Wprawdzie nie upiekłam ciasteczek według tej receptury, ale opowieść o małej kuchareczce przyniosła natchnienie i ochotę na ciasteczkowe co nieco ;)
O czym uprzejmie donoszę i zdjęcie zamieszczam na: MaleWielkieKsiazki.blogspot.com

Zuzia bywa krnąbrna, bywa też uparta. Tym razem upartość dotyczy pomysłu na spędzenie czasu z mamą. Niestety mama wciąż odmawia, a to zmęczona, a to zajęta. Zuzia bierze więc własną dziecięcą książkę kucharską i oto mamy historię pieczenia ciasteczek.
Wprawdzie trzeba słuchać mamy, ale jak widać na tym przykładzie, rodzice czasem zapominają jak to jest, gdy nie można...