Wynudziłam się czytając tą powieść jak mops. Co prawda książkę czyta się dość szybko i jest w miarę przyjemna, ale nie zmienia to faktu, że nadal jest turbo nudna i schematyczna. Miejscami bardzo zabawna, a miejscami tak bardzo sztampowa i oklepana, że aż boli. Olivia bardzo fajna, jest kobietą z niezwykłą charyzmą i niecodziennym poczuciem humoru. Jej siostra bliźniaczka, Georgiana denerwująca i z lekka niestabilna psychicznie. Raz wzdycha do księcia, a w dwa rozdziały dalej twierdzi, że jej się nie podoba i jej nie pociąga. Książę, Quin też taki jakiś dziwny, niby przystojny, niby męski i ponadprzeciętnie inteligentny, a zakochuje się w ciągu niecałych 5 minutach. Pomiędzy głównymi bohaterami iskrzy i niby wszystko gra, ale gdzieś to już było i nic mnie tu nie zaskakuje. Na zakończenie dostajemy denerwujący ostatni wątek związany z podróżą do Francji. Niby z sensem, ale bez sensu (byle przedłużyć i dodać kilka stron). Można przeczytać, ale zachwytów z mojej strony brak.

Wynudziłam się czytając tą powieść jak mops. Co prawda książkę czyta się dość szybko i jest w miarę przyjemna, ale nie zmienia to faktu, że nadal jest turbo nudna i schematyczna. Miejscami bardzo zabawna, a miejscami tak bardzo sztampowa i oklepana, że aż boli. Olivia bardzo fajna, jest kobietą z niezwykłą charyzmą i niecodziennym poczuciem humoru. Jej siostra bliźniaczka,...