Jeżeli chodzi o opis na książce, to niezbyt wiele nam on mówi. Ot co jakiś dialog i krótka anegdotka odnośnie głównej bohaterki. Co więc skłoniło mnie do przeczytania tej powieści? Właśnie ta tajemniczość i ten krótki opis, który niewiele niby mówi, a jednak pobudza ciekawość. Kim też jest ta Eleni i jakie ma zadanie? Tego chciałam się dowiedzieć i... Się dowiedziałam.

Lubię książki w których nie jest zbyt kolorowo i pięknie. W których każdy z bohaterów nie jest wymuskany i przedstawiony jako ideał, a takie z którymi można się utożsamić. Właśnie w tej powieści przygodowej odnalazłam tych "prawdziwych" bohaterów, którzy mają wiele wad, które są wręcz namacalne a nie schowane w cień. Sama Eleni jest dosyć specyficzną bohaterką, o której wciąż nie wiem co mam myśleć. Jej porywczość, upartość i bezmyślność, która wprowadzała innych w tarapaty, a ją samą chroniła dawała mi popalić. Od samego początku nie darzyłam tej bohaterki sympatią, ale też nie pałałam do niej niechęcią. Samej mi ciężko powiedzieć co czułam względem Eleni. Można dziewczynę rozumieć na wiele sposobów. W końcu jej życie nie zostało usiane różami, ale czy też czasem nie mogła się ona zastanowić dwa razy zanim coś zrobiła? Czy w końcu po jakimś czasie czytania książki polubiłam dziewczynę, która od kogoś oczekiwała odwagi, a sama chowała się w cień i uciekała? Były momenty kiedy pałałam do niej sympatią, ale nie było ich aż tak wiele. Mimo to sądzę, że kreacja tej głównej bohaterki właśnie ma na tym polegać, żeby wprowadzać czytelnika w stan zadumy. Co do reszty bohaterów? Sam Skorpion naprawdę mnie czasami przerażał. Despotyczny i okrutny władca, który nie znosi sprzeciwu, a karą za zniewagę jest szubienica. Bertot - mężczyzna, który uratował Eleni od zguby. Sądzę, że mógłby być bardziej dopracowaną postacią, niemniej jednak on i Janosch to dwie postaci, które naprawdę polubiłam.

Co do samej fabuły. Jest dobrze skrojona, ale brakuje mi bardziej rozbudowanych opisów. Czasami miałam tak, że wczuwałam się w wątek i nagle trach, został on zastąpiony następnym. Sądziłam, że autorka wróci do niego po chwili, jednak niestety tak się nie stało. Pomysł na książkę jest bardzo dobry, ale również się przyczepię, że mógłby być bardziej dopracowany. Sama końcówka mnie zaskoczyła, niekoniecznie pozytywnie. Jest to książka przygodowa i co do tego nie ma najmniejszych wątpliwości, gdyż bohaterowie są wciągnięci w wir wielu niebezpiecznych przygód, a my jako czytelnicy wraz z nimi w nich uczestniczymy. Podobało mi się to, że było bardziej krwawo i przerażająco - co do takich opisów autorka się( pozwolę sobie użyć zwrotu) nie cackała i przedstawiała wszystko śmiało, bez przymykania oczu. Akcja książki biegnie opętańczo i nie sposób się nudzić. Co to, to nie. Czyta się ją równie szybko, za sprawą przystępnego, barwnego oraz łatwego w odbiorze języka, jakim posługuje się autorka.


Podsumowując, jeżeli macie tylko ochotę na przygodę pełną tajemnic i werwy, to ta książka jest właśnie dla Was. Ja sama jej daję ocenę 7,5/10 i stwierdzam, że mi się osobiście podobała. Lekka i przyjemna lektura nie tylko dla nastolatków - zwłaszcza, że ja nie jestem już w tej grupie wiekowej, a ją sobie chwale.

http://sol-shadowhunter.blogspot.com/2012/10/w-roku-skorpiona-isabell-pfeiffer.html

Jeżeli chodzi o opis na książce, to niezbyt wiele nam on mówi. Ot co jakiś dialog i krótka anegdotka odnośnie głównej bohaterki. Co więc skłoniło mnie do przeczytania tej powieści? Właśnie ta tajemniczość i ten krótki opis, który niewiele niby mówi, a jednak pobudza ciekawość. Kim też jest ta Eleni i jakie ma zadanie? Tego chciałam się dowiedzieć i... Się dowiedziałam.

...