"Spowiedź heretyka" była jedną z tych książek nad których kupnem się nie zastanawiałam - w Empiku coś mnie tknęło i po prostu ją wzięłam, bez żadnych głębszych myśli. Chyba podświadomie chciałam wyrobić sobie własne zdanie na temat książki, która prowokowała ludzi do wyrażania tak skrajnie różnych opinii. Jedno mogę powiedzieć - nie żałuję.

Do tej pory Nergal był dla mnie wyłącznie facetem siejącym zamęt w polskim show biznesie, przysparzającym mi wiele zabawy wynikającej z obserwowania tego jak miotały się te wszystkie szacowne "kwadratowo" myślące głowy. Behemotha traktowałam jako całkowicie osobny organizm, bardzo przeze mnie lubiany jednak nie mający nic wspólnego z tym całym medialnym szumem. Dzięki książce udało mi się te dwa twory połączyć. Nergal po lekturze "Spowiedzi heretyka" jawi mi się jako część polskiego show biznesu jednak oddzielona od niego na wyższym, ciężkim do zweryfikowania poziomie - podział ten może wynikać z faktu, że na każdej stronicy książki da się wyczytać jasny przekaz mówiący, że jej bohater jest wolną jednostką, nie dającą się zaplątać w konwenanse i ciasne myślenie, za wszelką cenę chcącą utrzymać swoją niezależność,a przy tym nie będącą jakimś herosem tylko (uwaga, zaraz padnie zakazane w kontekście tej osoby słowo) NORMALNYM człowiekiem. A propos niezależności - trochę ubawiło mnie porównanie siebie do wilka i innych "wilków" zamieszkujących Bieszczady - drogi Panie Adamie, te wilki od dawna są udomowione i mają poprzycinane ogony, choć ciągle chcą być postrzegane jako wolne duchy - pisze to osoba, która przez kilkanaście lat mieszkała i obcowała z nimi w tych bieszczadzkich ostępach. Książka zmotywowała mnie do działania i zmian, uświadamiając mi, że szkoda każdej chwili, bo naprawdę nie wiadomo co spotka cię jutro, poza tym "tak młody jak dziś nie będziesz już nigdy". Ponadto dzięki tej lekturze( z drobną pomocą płyty Jezus Maria Peszek ;) ) uświadomiłam sobie, że z własnego ateizmu można stworzyć nie tylko tarczę, ale i oręż, który jest równie silny (a może i mocniejszy dzięki samoświadomości posiadacza) niż szumnie deklarowana wiara. Dodało mi to sił, nie mówiąc o tym, iż wzmocniło w przekonaniu, że nieszablonowe myślenie i ukazywanie swojej oryginalności są zawsze w cenie. I tak z innej beczki - muszę przyznać, że baaaardzo mi imponowały opisy spotkań z postaciami rynku muzycznego, które sama lubię.
Myślę, że to pozycja absolutnie "must have" nie tylko dla fanów Behemotha i samego Nergala, ale również dla osób roztartych pomiędzy oczekiwaniami ogółu, a kreowanym przez samego siebie światem.

"Spowiedź heretyka" była jedną z tych książek nad których kupnem się nie zastanawiałam - w Empiku coś mnie tknęło i po prostu ją wzięłam, bez żadnych głębszych myśli. Chyba podświadomie chciałam wyrobić sobie własne zdanie na temat książki, która prowokowała ludzi do wyrażania tak skrajnie różnych opinii. Jedno mogę powiedzieć - nie żałuję.

Do tej pory Nergal był dla mnie...