Bardzo sceptyczne były zalążki tego spotkania. Początkująca pisarka wyjeżdża na wieś i poznaje lokalnego macho, który okazuje się herosem artystycznego świata. Czy takich opowiastek nie ma przypadkiem na pęczki? Niby tak, to zwykły przewidywalny banał, jakich tysiące wśród publikacji… Jakże dużą gafę można popełnić, wypowiadając podobną opinię o „Złamanym piórze” Małgorzaty Marii Borochowskiej. To nie jest historia jedna z wielu, a raczej mocno liryczne opowiadanie o poszukiwaniu własnej osobowości oraz o wyjątkowo trudnym, chaotycznym i refleksyjnym rozliczeniu się ze swoją przeszłością. Czy jest to także opowieść o pięknej miłości? To musicie zweryfikować sami.

Poznajcie Emily, kobietę nieco osobliwą, a z pewnością niezwykłą, enigmatyczną, kuriozalną i skrajnie nietypową. I uwierzcie, to zdanie nie mogło brzmieć inaczej. Bohaterka jest młodą dziewczyną i jednocześnie początkującą pisarką. Po zakończeniu studiów przeprowadza się na wieś do domu odziedziczonego po dziadkach. Historia tej kobiety to jedna wielka tajemnica i nawet najdroższa kawa nie jest w stanie jej rozgryźć. Co zatem prowokuje ją do zmiany otoczenia? Nadzieja na przyrost weny twórczej, spowodowany naturalną sielskością wsi? Separacja od dotychczasowego życia?

Odpowiedź na to pytanie wymaga dużej cierpliwości i wrażliwości czytelnika, nie wszystko jest bowiem podane na tacy. Autorka nie pozostawia nas jednak samych w rozwiązaniu zagadki. Na pomoc przychodzi sąsiad Emily, Jacob. Niezaprzeczalnie przystojny i znany architekt, obezwładnia bohaterkę maksymalnie samczą i bezpośrednią postawą. Niemal codziennie wprasza się na poranną kawę, inicjując życiowe rozmowy, wciągając w dialog młodą sąsiadkę i próbując wyciągnąć źdźbła informacji o przeszłości dziewczyny. Emily pozostaje nieugięta, nie daje wejść Jacobowi w głąb własnego umysłu, sprytnie zamyka wszelkie konwersacje na swój temat. Dociekliwy architekt na siłę otwiera drzwi, które Emily zamyka mu przed nosem i czym większa jest siła jego natarcia, tym większy opór stawia kobieta. Ta potyczka staje się udręką i węzłem gordyjskim dla czytelnika. Zachowanie Emily wydaje się być niestosowne, naganne, a czasami wręcz karygodne. Jedynie odpowiednia dawka wrażliwości jest w stanie wycisnąć z działań bohaterki krztę usprawiedliwienia dla jej postępowania.

Całą recenzję znajdziecie na stronie: http://mozaika-literacka.blogspot.com/

Bardzo sceptyczne były zalążki tego spotkania. Początkująca pisarka wyjeżdża na wieś i poznaje lokalnego macho, który okazuje się herosem artystycznego świata. Czy takich opowiastek nie ma przypadkiem na pęczki? Niby tak, to zwykły przewidywalny banał, jakich tysiące wśród publikacji… Jakże dużą gafę można popełnić, wypowiadając podobną opinię o „Złamanym piórze” Małgorzaty...