A gdyby sny były bardziej rzeczywiste niż otaczający Cię świat?

Po wydarzeniach sprzed kilku miesięcy Isobel zmieniła się nie do poznania. Choć stara się udawać, że wciąż jest tą samą osobą, którą była przed pamiętnym Halloween, tak naprawdę jej myśli cały czas krążą wokół uwięzionego w krainie snów Varena. Izzy tęskni za chłopakiem, lecz nic nie wskazuje na to, by miał powrócić. Chyba, że dziewczyna weźmie sprawy w swoje ręce i postara się sprowadzić zaginionego z powrotem... Będzie to jednak trudniejsze, niż mogłoby się wydawać, gdyż Isobel ma na to tylko jedną szansę: co roku 19 stycznia, między północą a rankiem, na cmentarzu w Baltimore zjawia się Reynolds, by złożyć róże na grobie Edgara Allana Poego. Tylko on zna odpowiedzi na nurtujące Izzy pytania. Okazuje się, że nie tylko ona przestała być sobą - Varen również nie jest już tym samym chłopakiem. Nastolatka kurczowo trzyma się nadziei na odnalezienie ukochanego, ale rzeczywistość okazuje się być różna od wyobrażeń.

„- Nawet jeśli to wszystko jest snem - szepnął - to ja nim nie jestem.”

Debiut młodej pisarki Kelly Creagh absolutnie mnie zachwycił i sprawił, że oczekiwanie na drugi tom serii było istną udręką. „Cienie” to kontynuacja napisanej z rozmachem historii, w której prawda miesza się z fikcją, a kolejne wydarzenia wzbudzają dreszcze i zmuszają, by upewnić się, czy aby na pewno jesteśmy sami w pokoju.

Tym razem autorka jeszcze bardziej zaciera granicę między snami a rzeczywistością; coraz trudniej odróżnić, co dzieje się na jawie, a co - wręcz przeciwnie. Linia między zdrowym rozsądkiem a obłędem jest wręcz niezauważalna, a przekroczenie jej staje się dużo łatwiejsze, niż można by przypuszczać.

Kelly Creagh znacznie potęguje wrażenie grozy. Przyspieszone bicie serca, gorączkowe przekręcanie kartek i galopujące ku finałowi myśli: tego właśnie doświadczycie podczas lektury tej książki. Nie sposób pozostać obojętnym na kolejne zdarzenia, gdyż pisarka zdaje się testować wytrzymałość czytelnika, stosując coraz bardziej niekonwencjonalne rozwiązania.

„Spisując ich historie, dawał im życie. Piękny prezent, który wszakże okazał się też niebezpieczny.”

Znów zostałam oczarowana językiem, którym posługuje się pisarka. Bez wątpienia jest on łatwy i przyjemny w odbiorze, jednak zarazem tkwi w nim pewien ładunek emocjonalny, spod władania którego ciężko się uwolnić. Narracja bywa również nieco poetycka, co tylko dodaje utworowi swego rodzaju uroku i niepowtarzalności.

Nastrój panujący w powieści jest przede wszystkim klimatyczny. Przed główną bohaterką piętrzy się coraz więcej zagadek i tajemnic, które musi rozwikłać, by wydobyć ukochanego z pełnego złudzeń miejsca. Postaci ulegają zmianie, i nie mam tu na myśli tylko Isobel i Varena. Również inni pokazują swoją drugą twarz, której zupełnie byśmy się nie spodziewali. Komu zaufać, a od kogo lepiej trzymać się z daleka? Na to pytanie niełatwo znaleźć odpowiedź; granice między dobrem a złem coraz bardziej się zacierają, ukazując wszystko w zupełnie innych barwach.

„Nevermore” to oryginalny cykl, który wciąga już od pierwszej strony. Naprawdę nie sposób oderwać się od lektury - wierzcie, próbowałam. W mgnieniu oka dotarłam już do ostatniego zdania, czując ogromną pustkę i przemożne pragnienie ku temu, by od razu zabrać się za trzecią, ostatnią już część. Od kiedy opuściłam wykreowany przez autorkę świat, po głowie kołacze mi się tylko jedno pytanie: „Jak to wszystko się skończy?”. Kelly Creagh poprowadziła fabułę w najmniej z oczekiwanych kierunków, tworząc jednocześnie wstrząsające zakończenie.

„ - Wspomnienia - powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. - To pajęczyny, w które łapie się umysł.”

Nie jestem w stanie opisać wszystkich moich uczuć dotyczących "Cieni" i sądzę, że jeszcze przez długi czas nie będę w stanie. To niesamowite, ile emocji wzbudziła we mnie ta opowieść. Ogromnie cieszę się, że miałam możliwość zapoznania się z tym dziełem. Kelly Creagh po raz kolejny pokazała, na co ją stać, pokonując moje najśmielsze wyobrażenia.

A gdyby sny były bardziej rzeczywiste niż otaczający Cię świat?

Po wydarzeniach sprzed kilku miesięcy Isobel zmieniła się nie do poznania. Choć stara się udawać, że wciąż jest tą samą osobą, którą była przed pamiętnym Halloween, tak naprawdę jej myśli cały czas krążą wokół uwięzionego w krainie snów Varena. Izzy tęskni za chłopakiem, lecz nic nie wskazuje na to, by miał...