Niemal od początku dobrze czytało mi się tę książkę, choć napisana jest "po staremu". Może to dziwne, ale przyjemnie mi się patrzyło na tą starą gramatykę i archaizmy. Dawno nie czytałam takiej książki i dzięki niej uświadomiłam sobie, że brakowało mi takiego języka w moich ostatnich lekturach.



Powieść naprawdę mnie wciągnęła, choć fabuła nie jest zbyt skomplikowana. Zresztą opiera się na znanych mi legendach i historiach, m.in. o Popielu, którego myszy zjadły. Akcja w tej książce raz toczy się powoli i spokojnie, mamy pokazane codzienne życie Słowian, ich pieśni i baśnie, innym razem znacznie przyśpiesza i w kilku zdaniach otrzymujemy streszczenie całej bitwy. W niektórych momentach czułam więc lekki niedosyt. Mimo to czytając książkę, naprawdę można wczuć się w słowiański klimat i atmosferę dawnych czasów. Bez problemu można też wyobrazić sobie, jak wyglądało życie dawnych Słowian. Można też zauważyć, jak wiele, a zarazem niewiele zmieniło się w naszej mentalności.

Książka może mnie nie zachwyciła, ale bardzo miło spędziłam przy niej czas i bez wątpienia będę ją polecała każdemu. To idealna lektura, jeśli mamy ochotę poznać magiczny, nieco tajemniczy świat Polan i poczuć słowiański klimat. I choć to powieść historyczna, to bardzo blisko jej do baśni.

Niemal od początku dobrze czytało mi się tę książkę, choć napisana jest "po staremu". Może to dziwne, ale przyjemnie mi się patrzyło na tą starą gramatykę i archaizmy. Dawno nie czytałam takiej książki i dzięki niej uświadomiłam sobie, że brakowało mi takiego języka w moich ostatnich lekturach.



Powieść naprawdę mnie wciągnęła, choć fabuła nie jest zbyt skomplikowana....