Książka znakomicie napisana i skomponowana, nazywa fenomen Ośrodka „Pogranicze” w sposób pozwalający czytelnikowi przybliżyć osobną osobliwość tego, co spełnia się w Sejnach i Krasnogrudzie oraz tego, co promieniuje z tamtego miejsca w miejsca rozmaite, ciepłymi falami. Z Krasnogrudy na Litwę, Białoruś, Ukrainę i Rosję, i jeszcze na Warszawę, Paryż, Nowy Jork.

Siedem rozdziałów oddaje istotę działań prowadzonych z trudem, konsekwencją i uporem przez Ośrodek „Pogranicze” od lat dwudziestu dwóch. Warto zdać sobie sprawę z wyjątkowej wagi tych prób we współczesnej kulturze, która wydawała się skazana na komercjalizację i grę wolnorynkowości. Oto grupka zapaleńców potrafiła zamienić prowincję na centrum, uboczność na środek, pokazać, w praktyce, że odpominanie pamięci małych ojczyzn stanowi jednoczesne myślenie o odpominaniu każdego z nas, osobno, jako ludzi prawdziwie żyjących, byciem rzeczywistym, a nie byle-jakim. Działanie Ośrodka „Pogranicze”, opisane w książce Doroty i Łukasz Galusków, dowodzi, że „dar z niczego” – taki tytuł nosi książka znakomitego francuskiego antropologa widowisk, Jeana Duvignaud – nie jest wymysłem, lecz najbardziej realną rzeczywistością.

Z recenzji prof. Krzysztofa Rutkowskiego