Bardzo ciekawy zbiór felietonów, które autorka publikowała już od lat 70 XX w. Często stanowią one komentarz do bieżących wydarzeń, stąd czasami potrzeba chwili, żeby zorientować się w sytuacji. Dodatkowy komentarz dla polskiego czytelnika mógłby być pomocny, choć nie jest niezbędny. Muszę przyznać, że po lekturze pierwszych stron tej książki byłam niezadowolona, lekko sfrustrowana, a książka jawiła mi się jako bełkot, mający poskromić wszelkie ambicje zawodowe kobiet. Jakże się cieszę, że wytrwałam. Z każdą kolejną stroną coraz lepiej poznawałam poglądy autorki i tuż po zakończeniu lektury, jedynym komentarzem, jaki cisnął mi się na usta, było: "masz rację!" Autorka nie próbuje powiedzieć, że jedyną właściwą dla kobiety drogą jest rola żony i matki, ale pragnie uświadamiać, że to, dość często, może jej dać największe spełnienie. Nie wyklucza przy tym tego, że jest wiele kobiet, które posiadają zdolności, które uprawniają je do działań na najwyższych stanowiskach. Przy tym, te niezwykle utalentowane kobiety bardzo często pokazują, że do osiągania sukcesów nie potrzebują parytetów, a tzw. szklany sufit to mit. Najbardziej szokujące są jednak informacje dotyczące kobiet w wojsku (co przyznają m.in. moi koledzy, którzy pracują w WP) oraz tzw. "studiów kobiecych", które propagowały (wciąż propagują?) istne bzdury i zachowania, które w istocie ośmieszają wyższe uczelnie. Logika, która wyłania się zarówno z rozumowania autorki, jak i z faktów oraz źródeł, do których się odwołuje, jest zachwycająca!

Bardzo ciekawy zbiór felietonów, które autorka publikowała już od lat 70 XX w. Często stanowią one komentarz do bieżących wydarzeń, stąd czasami potrzeba chwili, żeby zorientować się w sytuacji. Dodatkowy komentarz dla polskiego czytelnika mógłby być pomocny, choć nie jest niezbędny. Muszę przyznać, że po lekturze pierwszych stron tej książki byłam niezadowolona, lekko...