Przyznaję, że zakupiłam tę książkę głównie dla jednego rozdziału (o Jance i Jegorze), ale nie żałuję ani minuty spędzonej nad tą lekturą. Usenko przedstawia świat tak bliski a jednocześnie tak daleki polskiemu odbiorcy - trudne realia życia w kraju bloku wschodniego i kreatywne sposoby radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością niewątpliwie znane są osobom pamiętającym PRL. Ale jednak na wschodzie jest nieco inaczej, jeszcze ciężej, surowy klimat radzieckiego interioru i wrażliwa rosyjska natura wydają na świat artystów, którzy nie mogliby się narodzić w żadnym innym kraju świata. Radzieccy hipisi, punki, rockersi i nowofalowcy piszą przejmujące teksty będące bezlitosnym świadectwem współczesnej im rzeczywistości, albo wręcz przeciwnie, próbą ucieczki od niej. Ale książka Usenki to nie tylko muzyka. Autor, osobiście odwiedzający ZSRR w latach 80. i młodą Federację Rosyjską na początku lat 90. snuje opowieść o swoich doświadczeniach i wrażeniach, przybliża obraz i atmosferę ówczesnego Leningradu, Moskwy, dalekiej Syberii, czy południowych rubieży kraju. Niewątpliwą zaletą książki (choć dla mnie osobiście była to droga przez mękę) jest przybliżenie historii najnowszej Rosji, wszelkie przetasowania władzy i idące za tym zmiany. Za co jednak jestem Usence niesamowicie wdzięczna? Za redemonizację ZSRR, za pokazanie, że jego upadek przyniósł więcej szkód niż korzyści, za pokazanie, że tęsknota za tamtymi czasami to nie tylko tęsknota za dzieciństwem/młodością. Jak trafnie zauważyli recenzenci - przeciętny Polak wciąż kojarzy Związek Radziecki ze wszystkim co najgorsze, nie przyjmując do wiadomości, że jego wschodni rówieśnicy mieli podobne życie, zasłuchiwali się w z trudem zdobytych zachodnich płytach, organizowali kluby i festiwale rockowe, nawiązywali przyjaźnie i robili co mogli, by oswoić trudną rzeczywistość.

Acz nie jest także książka Usenki wolna od błędów. Począwszy od tak drobnych rzeczy, jak nazwanie Biedronki polską, przez niekonsekwentne tłumaczenie (niemal wszystkie tytuły utworów podane są po polsku, tymczasem tuż obok wyskakuje nam "Angedonia". Poważnie? Zamiana "h" na "g" to domena rosyjskiego, u nas to zjawisko pozostaje czysto grecką anhedonią...) po niewłaściwe atrybucje (ja wiem, że przypisywanie "Ty wiesz, będziemy mieć dzieci" często jest przypisywane Jance, ale jest to bzdura). Są to jednak rzeczy drobne, które wobec moich impresji z całokształtu książki nie są w stanie znacznie zaniżyć jej oceny.

A do rozdziały o Jance i Jegorze pewnie jeszcze nie raz wrócę i nieraz będę musiała po nim na nowo dochodzić do siebie...

Przyznaję, że zakupiłam tę książkę głównie dla jednego rozdziału (o Jance i Jegorze), ale nie żałuję ani minuty spędzonej nad tą lekturą. Usenko przedstawia świat tak bliski a jednocześnie tak daleki polskiemu odbiorcy - trudne realia życia w kraju bloku wschodniego i kreatywne sposoby radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością niewątpliwie znane są osobom pamiętającym...