Zawsze uważałam, że o wartości książki należy przekonać się samemu, a nie tylko polegać na opinii innych.
O "Kwiatach na poddaszu" słyszałam i czytałam wiele. Oglądałam też nową wersję filmu.

Książka, mimo, że fabuła nie była dla mnie zaskoczeniem, wywarła na mnie niemal tak samo silne wrażenie jak film.
Wiele osób zarzuca autorce, że opisane wydarzenia są nieprawdopodobne. Uważam, że to nieprawda. Obecnie dowiadujemy się z telewizji i prasy tak szokujących rzeczy, że historia czwórki zastraszonych dzieci uwięzionych na poddaszu przez własną matkę, staje się równie realistyczna, jak opowieści kobiet przetrzymywanych w piwnicy.

Jestem w stanie zrozumieć, dlaczego ta powieść swego czasu była uważana za literaturę grozy. Klimat w jakim jest utrzymana oraz opisane wydarzenia naprawdę potrafią zadziałać na wyobraźnię.

Co do języka, muszę się, niestety zgodzić z powszechną opinią. Jest on bardzo infantylny, niektóre zdania są wprowadzone niepotrzebnie przez co dialogi często brzmią sztucznie.
Mam nadzieję, że w kolejnych częściach jest pod tym względem lepiej.

"Kwiaty na poddaszu" długo pozostaną w mojej pamięci i z ciekawością sięgnę po dalszy ciąg cyklu.

Zawsze uważałam, że o wartości książki należy przekonać się samemu, a nie tylko polegać na opinii innych.
O "Kwiatach na poddaszu" słyszałam i czytałam wiele. Oglądałam też nową wersję filmu.

Książka, mimo, że fabuła nie była dla mnie zaskoczeniem, wywarła na mnie niemal tak samo silne wrażenie jak film.
Wiele osób zarzuca autorce, że opisane wydarzenia są...