Od czego by tu zacząć...? Może od tego, że na początku mój wzrok przyciągnęła okładka. Muszę przyznać, że wywarła na mnie tak duże wrażenie, że nie mogłam od niej oderwać wzroku. Później przeczytałam opis i doszłam do wniosku, że to może być całkiem fajny i zabawny romans, coś w stylu książek J. Deveraux. Ale już po przeczytaniu kilku stron wiedziałam, że popełniłam błąd...

Czytanie tej książki było dla mnie katorgą. Nawet nie jestem w stanie sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz czytałam coś tak kiepskiego. Nie wiem, czy to zasługa tłumacza, czy autorki, ale styl pisarski w książce jest tak "sztywny" i prosty (w sferze lingwistycznej), że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała jakieś sprawozdanie, a nie romans historyczny. Zero emocji, brak jakiejkolwiek możliwości wczucia się w fabułę, nielogiczność, niekonsekwencja... Ech, po prostu się zawiodłam, a postacie tylko tę negatywną ocenę pogłębiają; ona głupia i próżna, on arogancki, zapatrzony w siebie i agresywny, a w tle tego wszystkiego rodząca się "miłość", czyli syndrom sztokholmski... Podsumowując, zdecydowanie odradzam.

Od czego by tu zacząć...? Może od tego, że na początku mój wzrok przyciągnęła okładka. Muszę przyznać, że wywarła na mnie tak duże wrażenie, że nie mogłam od niej oderwać wzroku. Później przeczytałam opis i doszłam do wniosku, że to może być całkiem fajny i zabawny romans, coś w stylu książek J. Deveraux. Ale już po przeczytaniu kilku stron wiedziałam, że popełniłam błąd......