Wiele fizycznych teorii prowadzi do wniosku, że wszechświat, w którym żyjemy, nie może być jedynym. Jednak nasze badania dotyczą tylko dostępnych nam rzeczy. Tam gdzie zawodzi empiria, otwarło się pole dla teorii i wszechświatów możliwych. "Księga Wszechświatów" Johna D. Barrowa to solidne, liczące przeszło 400 stron opracowanie na temat koncepcji Multiświata – zbioru wszystkich teoretycznych wszechświatów.

Autor rozpoczyna swój wykład od opisu różnych wizji kosmosu, jakie wypracowała ludzkość od Arystotelesa do roku 1915. Rok 1916 jest w historii kosmologii przełomem, ponieważ wtedy Einstein ogłosił powszechną teorię względności. Ona (wraz z innymi teoriami Einsteina) otworzyła świat fizyki teoretycznej na zupełnie nowe pola naukowej refleksji.

Książka Barrowa jest lekturą fascynującą, ponieważ w pewnym momencie zaczyna przypominać wciągający serial science-fiction. Kolejne rozdziały odkrywają przed czytelnikiem następne teoretyczne wszechświaty, a każdy z nich rządzi się innymi prawami fizycznymi. Ba! część z nich nie posiada nawet stałych praw, lecz zmieniają się one w czasie. Poznajemy wszechświaty tkwiące w środku czarnych dziur, wszechświaty z ukrytymi wymiarami, wszechświaty zderzające się ze sobą. Na większości z nich nie może pojawić się biologiczne życie, na kilku jest one prawdopodobne. Zostajemy wciągnięci w niebywałą podróż, kuszącą swą egzotyką czy raczej „egzokosmiką”.

Teoretyczne wszechświaty opisywane w "Księdze wszechświatów" noszą zwykle nazwy wybitnych fizyków. I to ukazuje kolejną płaszczyznę książki: jest ona nie tylko "atlasem" Multiświata, lecz także historią astrofizyki (i fizyki w ogóle), jej rozwoju, który stwarzał możliwości powstawania kolejnych teoretycznych wszechświatów.

"Księga wszechświatów", wydana w serii "Na ścieżkach nauki", jest jedną z trudniejszych pozycji popularnonaukowych. Chociaż Barrow prowadzi narrację w ciekawy sposób i ilustruje swoje wywody dużą ilością wykresów i schematów, to tekst charakteryzuje się wysokim poziomem naukowej komplikacji. Do jego właściwego rozumienia potrzebna jest spora wiedza z dziedziny fizyki, którą częściowo wynieść można z innych książek popularnonaukowej serii wydawnictwa Prószyński i S-ka, dlatego nie polecam tej pozycji kompletnym laikom. Natomiast osoby zainteresowane astrofizyką i fizyką teoretyczną, które posiadają odpowiednie przygotowanie z ich zakresu, powinny być z lektury bardziej niż zadowolone. ;)

Wiele fizycznych teorii prowadzi do wniosku, że wszechświat, w którym żyjemy, nie może być jedynym. Jednak nasze badania dotyczą tylko dostępnych nam rzeczy. Tam gdzie zawodzi empiria, otwarło się pole dla teorii i wszechświatów możliwych. "Księga Wszechświatów" Johna D. Barrowa to solidne, liczące przeszło 400 stron opracowanie na temat koncepcji Multiświata – zbioru...