Na początku krótka historia (jedyny pozytyw czytania tej akurat książki):
Siedzę w tramwaju, czytam właśnie "Złą Godzinę" Marqueza, wsiada tak zwany pijaczek z workiem pełnym pustych puszek. Stanął koło mnie, coś mówi, dwa razy zignorowałem go, za trzecim uniosłem głowę, a pan pyta co czytam, pomyślałem, że jest niegroźnym namolniakiem, ale pokazałem mu okładkę. Powiedział, że nie czytał, ale szczerze poleca "Sto lat samotności" i bodajże "Miłość w czasach zarazy" , wielce zdziwiony podziękowałem mu za radę. Także nie oceniajcie ludzi po wyglądzie, a książki po okładce.

Tyle tytułem wstępu, od książki, która ma być "kroniką terroru" oczekuje jednak sporo więcej, terroru tu tyle co nic, jest sporo opisów rzeczywistości politycznej , w której toczy się akcja powieści. Mam nadzieję, że to złe miłego początki i kolejne książki Marqueza spodobają mi się zdecydowanie bardziej, ta mimo, że bardzo cienka, wymęczyła mnie niesamowicie. Odradzam.

Na początku krótka historia (jedyny pozytyw czytania tej akurat książki):
Siedzę w tramwaju, czytam właśnie "Złą Godzinę" Marqueza, wsiada tak zwany pijaczek z workiem pełnym pustych puszek. Stanął koło mnie, coś mówi, dwa razy zignorowałem go, za trzecim uniosłem głowę, a pan pyta co czytam, pomyślałem, że jest niegroźnym namolniakiem, ale pokazałem mu okładkę. Powiedział,...