Urokliwa,wzruszająca,czasami bardzo smutna historia o czasach,które jak liść zdmuchnęła wojna.
Upalne lato 1939roku,okres szczególny dla młodej Marianny Boruckiej.Właśnie dostała się na studia prawnicze,wkracza śmiało w dorosłość,przeżywa pierwsze miłosne uniesienie.
Portret Marianny różni się od wizerunku kobiet tamtych czasów.To niepokorna dziewczyna,która łamie konwenanse,otwarcie artykułuje swe racje,nie boi się podejmować ryzyka. Ma wiele marzeń,pragnień,o które postanawia zawalczyć. Jednocześnie wiele w niej naiwności ,za którą poniesie konsekwencje.
Tym ,co zrobiło na mnie szczególne wrażenie,jest atmosfera czasów przedwojennych ukazana przez autorkę. Pisarka przedstawiła ten miniony świat niezwykle sugestywnie.Jest w książce uroda polskiej wsi,są zasady,wartości,które należy kultywować,ale są też problemy,skrywane tajemnice,niewygodne zdarzenia, które lepiej było przemilczeć,zamieść pod dywan.
Cały czas mimo sielskości czuć zbliżającą się wojnę...i o niej pewnie będzie następny tom,na który czekam niecierpliwie.

Urokliwa,wzruszająca,czasami bardzo smutna historia o czasach,które jak liść zdmuchnęła wojna.
Upalne lato 1939roku,okres szczególny dla młodej Marianny Boruckiej.Właśnie dostała się na studia prawnicze,wkracza śmiało w dorosłość,przeżywa pierwsze miłosne uniesienie.
Portret Marianny różni się od wizerunku kobiet tamtych czasów.To niepokorna dziewczyna,która łamie...