Julia. 264 dni. 4 ściany. 1 okno. Notatnik. Uszkodzone pióro. Tytułowa bohaterka jest zamknięta w ciasnym pomieszczeniu. Przez 264 dni nie odzywała się do nikogo, nie oddychała świeżym powietrzem. Dla rodziny stała się potworem, gdyż potrafi zranić, a nawet zabić dotykają. Przekleństwo czy dar? Nikt nie wie, dlaczego ma taką moc. Do jej celu trafia Adam. Jest to chłopak, którego kojarzy ze szkoły. Dlaczego znalazł się w celi, w której znajduje się Julia? Gdy oboje zaczynają się dogadywać, okazuje się, ze chłopak pracuje dla Komitetu Odnowy, który przejął władzę nad krajem. Świat nie jest taki jak wcześniej. Ludzie walczą z głodem, osierocone dzieci żyją na ulicy. Komitet Odnowy wiele obiecuje, ale mało czyni by pomóc mieszkańcom, a jedynie zabijają buntowników. Teraz mają Julię, którą chcą wykorzystać jako broń. Jaką rolę ma Adam? Czy jego uczucia są prawdziwe?

„Nadzieja bierze mnie w ramiona i trzyma w swoich objęciach, ociera mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa dni wszystko będzie dobrze, a ja jestem na tyle szalona, że ośmielam się w to wierzyć.”

Książkę na półce miałam od dłuższego czasu, ale zawsze brakowało mi na nią czasu. Ostatnio widziałam, że w lipcu będzie premiera drugiej części, dlatego postanowiłam wreszcie przeczytać „Dotyk Julii”. Dlaczego w ogóle kupiłam tę powieść? Zdecydowanie przez okładkę, która jest świetna i przyciąga wzrok w księgarni. Zachęciły mnie także pozytywne recenzje, które czytałam. Czy się zawiodłam? Nie, choć do końca nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać.

„Krople deszczu nie przestają mnie zadziwiać. Myślę o tym, jak spadają, jak plączą im się stopy, łamią nogi. Zapominają spadochronów, wypadając z nieba ku niepewnemu końcowi. To tak, jakby ktoś opróżniał kieszenie, nie dbając o to, gdzie spadnie ich zawartość, nie przejmując się, że krople pękają, uderzając od ziemię, że rozpryskują się na chodniku. Że ludzie przeklinają dni, w które krople ośmielą się stukać o ich drzwi. Ja jestem kroplą deszczu. Rodzice wyrzucili mnie z kieszeni i zostawili, żebym wyparowała na chodniku.”

Julia to bohaterka, która przechodzi wewnętrzną przemianę. Na początku swój dotyk traktuje jak przekleństwo. Nie dziwię się, ponieważ rodzice oraz znajomi traktowali ją jak wybryk natury. Dopiero za sprawą Adama zdała sobie sprawę, że jest o bardzo cenny dar. Od pierwszych stron książki współczułam Julii, gdyż jej życie nie było łatwe. Świat, który przedstawiła nam Mafi w swojej debiutanckiej książce jest zupełnie inny niż ten w którym my żyjemy. Ludzie każdego dnia walczą o przetrwanie.

Autorka napisała ciekawą i oryginalną powieść. Początkowo irytowały mnie skreślone zdania. Dopiero potem się do nich przyzwyczaiłam, ponieważ mają one znaczącą rolę w tej książce. „Dotyk Julii” nie tylko zabija, ale także wzrusza czytelnika. Jest to niezwykła powieść, którą trzeba przeczytać. Julia jest silną dziewczyną, która wzbudza sympatię.

Zachęcam do przeczytania tej książki. Warto poznać losy niezwykłej nastolatki, która sprzeciwia się przywódcy Komitetu Odnowy. Jak to wpłynie na jej Zycie? Tego dowiecie się czytając tę powieść.

Julia. 264 dni. 4 ściany. 1 okno. Notatnik. Uszkodzone pióro. Tytułowa bohaterka jest zamknięta w ciasnym pomieszczeniu. Przez 264 dni nie odzywała się do nikogo, nie oddychała świeżym powietrzem. Dla rodziny stała się potworem, gdyż potrafi zranić, a nawet zabić dotykają. Przekleństwo czy dar? Nikt nie wie, dlaczego ma taką moc. Do jej celu trafia Adam. Jest to chłopak,...