Z jednej strony nie wiadomo czy obiektywna, z drugiej - nudnawa i miejscami przegadana. Ale dla interesujących się zagadnieniem - warta przeczytania.

Z jednej strony nie wiadomo czy obiektywna, z drugiej - nudnawa i miejscami przegadana. Ale dla interesujących się zagadnieniem - warta przeczytania.

Temat cyberbezpieczeństwa ostatnio mnie zainteresował i przy tej okazji natrafiłem na książkę „Inside Wikileaks”. Książka została napisana przez bliskiego współpracownika Juliana Assange, który założył Wikileaks. Daniel „Schmidt” (taką miał ksywę jako haker, łatwiej będzie mi go tak właśnie nazywać) Domscheit-Berg to niemiecki haker, z zawodu inżynier informatyk. Pracował w firmie informatycznej wspierającej producenta samochodów marki Opel, miał dobrą prace, po godzinach spędzał sporo czasu na różnych forach hakerskich. Jak się pojawiło WikiLeaks zainteresował się tą platformą. Obserwował jej działanie ii zrozumiał że wspieranie wolności słowa, transparentności jest jego powołaniem. Dopiero po jakimś czasie jak się zainteresował tematem WikiLeaks, w grudniu 2007 na hakerskiej konferencji w Berlinie osobiście spotkał Jualiana Assanga. To spotkanie zapoczątkowało współpracę oby dwóch panów. Daniel zaoferował swoje usługi Wikileaks jako wolontariusz, przez kolejne dwa lata nadal utrzymywał prace na pełen etat w firmie informatycznej po godzinach każdą wolną chwile poświęcał pracy dla WikiLeaks. Niedługo po pierwszym osobistym spotkaniu z Assangem ten drugi wprowadził się do mieszkania Daniela w Wiesbaden, gdzie wspólnie pracowali na projektem WikiLeaks. W sumie Assange mieszkał wspólnie z Danielem kilka miesięcy. Assange nie miał zresztą stałego miejsca zamieszkania i po prostu tułał się po świecie.
Daniel „Schmidt” opisuje w książce dość szczegółowo cały przebieg współpracy z Assangem od grudnia 2007 do września 2010 kiedy to ich drogi się rozeszły. Daniel „Schmidt” przez te kilka lat był drugą najważniejszą osobą obok samego Assangea w WikiLeaks. Stąd ta książka jest niesamowicie wartościowa ii pomocna aby poznać fenomen tej platformy internetowej której celem było zwiększenie wolności słowa, demokracji na świecie.
Co ciekawe jeden z głównych serwerów Wikileaks stał w Niemczech. Architektura platformy była tak skonstruowana że całość była mocno zaszyfrowana, platforma gwarantowała anonimowość ludziom którzy wygrywali na nią tajne dokumenty. Wgrane dokumenty najpierw były dostępne tylko samej redakcji WikiLeaks która decydowała co, jak, kiedy opublikować.
Publikowanie materiałów wymagało obróbki dokumentów chociażby dlatego aby zatrzeć wszystkie ślady po osobie która wgrała na platformę tajne dokumenty. W plikach często zawarte są tak zwane metadane które specjalistom bez większego trudu umożliwiają dotarcie do autora dokumentów. Poza tym ujawnienie tajnych dokumenty może również przyczynić się do nieumyślnego narażenia niewinnej postronnej osoby na krzywdę. Tu autor podał bardzo ciekawy przykład który nie dotyczył tajnych dokumentów wywiadu amerykańskiego czy też innej instytucji. WikiLeaks zajmowała się również publikowaniem dokumentów, regulaminów tajnych stowarzyszeń działających między innymi na uniwersytetach amerykańskich. Jedna publikacja właśnie takiego tajnego regulaminu naraziła na krzywdę studenta uczelni amerykańskiej. Przy publikacji ów dokumentu redaktorzy WikiLeaks nie zaczernili w dokumencie unikalnego numeru egzemplarza. To umożliwiło dość agresywnym członkom tajnego stowarzyszenia namierzyć bez problemu chłopaka który udostępnił WikiLeaks ów dokument.
Działanie WikiLeaks, praca w WikiLeaks było wiec związana z dość wielką odpowiedzialnością.
Autor opisuje w dość dużych szczegółach ważniejsze publikacje WikiLeaks w latach 2008-2010. Tymi publikacjami były między innymi ujawnienie sposobu prania brudnych pieniędzy oraz unikania płacenia podatków przez klientów szwajcarskiego banku Julius Bär. Po publikacji rzekomo nawet jeden z członków zarządu tego banku popełnił samobójstwo. Publikacja WikiLeaks przyczyniła się do wielu wyroków sądowych gdzie klienci Banku Julius Bär zostali skazani za unikanie płacenia podatków oraz pranie pieniędzy. Julius Bär groził poważnymi konsekwencjach wobec WikiLeaks, ale bez skutku. Sprawę przeciwko WikiLeaks umorzył sąd.
WikiLeaks opublikował też mnóstwo dokumentów wewnętrznych kościoła Scjentologii ujawniając jak działa ta organizacja. Jak wcześniej wspomniałem WikiLeaks opublikowała również mnóstwo dokumentów regulaminów o tajnych stowarzyszeniach studenckich, ich rytuałach, sposobie działania. Assange i Daniel „Schmidt”stali się wręcz bohaterami narodowymi w Islandii kiedy WikiLeaks opublikowała przekręty bankowe jednego z większych banków islandzkich którego bankructwo przyczyniło się do bankructwa całego kraju Islandii. Assange razem ze „Szmidtem” działali w Islandii przez jakiś czas próbowali tam we współpracy z niektórymi politykami przeforsować przez parlament rewolucyjne prawo prasowe które uczyniłoby z Islandii światowego lidera w ujawnianiu wielkich sekretów. Próby te były jednak bezskuteczne.
WikiLeaks kojarzone jest z publikacji amerykańskich depesz dyplomatycznych. Oczywiście autor pisze też o tym. Niestety młody żołnierz który udostępnił WikiLeaks te dokumenty został skazany przed trybunał wojskowy na ponad 50 lat więzienia, do dziś odbywa tą karę. Nie wiadomo jak przyłapano i udowodniono wyciek temu żołnierzowi.
Autor opisuje też swoją prace jako lobbysta. Osobiście kilkukrotnie spotykał się z ministrami rządu niemieckiego, szczególnie z Ursulą van den Leyen. Lobbingowa praca WikiLeaks przyczyniła się do zawetowania ustawy która miała zwiększyć cenzurę internetu w Niemczech.
Zaciekawiła mnie pewna sprawa nad którą się sam zastanawiałem. Dlaczego WikiLeaks głównie kompromitował instytucje ma zachodzie Europy czy też w Stanach Zjednkczonych? Otóż wytłumaczyć można to w dość prosty sposób. Przyczyna jest dość praktyczna a zarazem prozaiczna. Publikacją dokumentów WikiLeaks zajmują się głównie osoby znające w zasadzie tylko język angielski, czy tez niemiecki. Publikacja na przykład dokumentów w języku rosyjskim czy też chińskim była niemożliwa gdyż nie było nikogo w redakcji WikiLeaks kto znałby te języki.
Końcówka książki poświęcona jest relacji autora z Julianem Assangem. Assange nie był łatwą osobą do współpracy. W pewnym momencie stracił zaufanie względem Daniela „Szmidta”. Panowie postanowili zerwać współpracę. Krótko po odejściu z WikiLeaks Daniel „Szmidt” założył swój własny projekt OpenLeaks.
Bardzo ciekawa książka. Cieszę się że udało mi się na nią trafić.

Temat cyberbezpieczeństwa ostatnio mnie zainteresował i przy tej okazji natrafiłem na książkę „Inside Wikileaks”. Książka została napisana przez bliskiego współpracownika Juliana Assange, który założył Wikileaks. Daniel „Schmidt” (taką miał ksywę jako haker, łatwiej będzie mi go tak właśnie nazywać) Domscheit-Berg to niemiecki haker, z zawodu inżynier informatyk. Pracował w...

Jedyna pozycja, która pozwala nam poznać kulisy WikiLeaks z ust osoby najbliżej związanej ze sprawą - poza Julianem Assangem oczywiście. W książce rozwija nam się jasny obraz konfliktu pomiędzy autorem i Julianem. Assange został w tej książce dość mocno zdyskredytowany. Stąd jednej rzeczy nie można być pewnym - tego czy informacje przedstawione są rzetelne i obiektywne. Nie znamy wersji drugiej strony, a nawet jakbyśmy znali to i tak nigdy byśmy się nie dowiedzieli jak było naprawdę. Niemniej jednak ta pozycja daje nam choć w pewnym stopniu poznania projektu WikiLeaks od środka.

Jedyna pozycja, która pozwala nam poznać kulisy WikiLeaks z ust osoby najbliżej związanej ze sprawą - poza Julianem Assangem oczywiście. W książce rozwija nam się jasny obraz konfliktu pomiędzy autorem i Julianem. Assange został w tej książce dość mocno zdyskredytowany. Stąd jednej rzeczy nie można być pewnym - tego czy informacje przedstawione są rzetelne i obiektywne. Nie...

Dobra chociaż nie wiadomo czy obiektywna.

Dobra chociaż nie wiadomo czy obiektywna.