"Dziewczyna ze śniegiem we włosach" oczarowała mnie pięknym ,niemal poetyckim tytułem. Przywoływał na myśl obrazy rodem z baśni Andersena, nieśmiało liczyłam też na skandynawski odpowiednik Mariny .Recenzje tej powieści nie pozostawiły złudzeń, że moje pierwsze wrażenie było mylne. Opisy książki wskazywały raczej na fabułę podobną do historii znanej z serialu "Dochodzenie" lub (w mniej stopniu) "Twin Peaks". Młoda dziewczyna ginie w małym miasteczku, gdzie życie zdaje się spokojne i nudne ,a sąsiedzi życzliwi i dobroduszni. W miarę rozwoju akcji okazuje się, że mieszkańcy sielskiej osady mają swoje tajemnice i drugą twarz, a do idyllicznej prowincji również dociera zło i zepsucie. Za czyją sprawą i w jaki sposób ?
Główną bohaterką "Dziewczyny ze śniegiem we włosach " jest zbliżająca się do czterdziestki dziennikarka, Magdalena. Kobieta po zdradzie męża i rozwodzie wraca razem z małym synkiem do swojej rodzinnej miejscowości. Odnawia relacje z dawnymi przyjaciółmi, poznaje nowych ludzi. Wkrótce całym Hagfors wstrząsa zaginięcie nastolatki, Heddy Losjo. Dziewczyna przepada bez wieści w Sylwestra. W toku śledztwa okazuje się, że w szwedzkiej prowincji mają miejsce akty przemocy-tej za zamkniętymi drzwiami ,domowej oraz tej na szerszą skalę, która ,gdy schwyci ofiarę w swą sieć, nie pozwoli już jej odejść. Czy Magdalena rozwiąże kryminalną aferę ?
Największą zaletą dzieła Ninni Schulman jest jego wielowątkowość. Portret społeczności złożonej z różnych osobowości ,stylów życia, jednostek połączonych nie zawsze oczywistymi zależnościami jest wiarygodny i ciekawy. Empatyczna policjantka Petra, cichy perfekcjonista Christer, jego oddani rodzice czy "ukochany z przeszłości" Magdy, Peter to różne światy, które łączy jednak coś więcej niż miejsce zamieszkania.
Chyba najbardziej prawdziwym, posiadającym głębię psychologiczną motywem jest historia rodziców zaginionej nastolatki ,Heddy. Ich związek, reakcja na zniknięcie córki, wcześniejsze przemyślenia Ernsta są bardzo wiarygodne, nie potraktowane przez autorkę zbyt lekko, ale też pozbawione nadmiernego patosu.
Niezwykle wzruszająca jest relacja Sonii. Monolog dziewczyny jest poruszający ze względu na treść, ale też z powodu sposobu w jaki opowiada o swoich przeżyciach.
Słabą stroną tego kryminału jest niestety sama intryga. Spodziewałam się o wiele bardziej zawiłej fabuły, tymczasem wiele rozwiązań jest dość oczywistych dla miłośników gatunku. Wiele wątków wydaje się niedokończonych .Uwielbiam niedopowiedzenia, jednak w tym przypadku niektóre sytuacje wydają się być niedopracowane bądź zapomniane przez Shulman.
Najbardziej kiczowatą, nie pasującą do wykreowanego świata historią jest relacja miłosna głównej bohaterki z dawnym chłopakiem. Tempo ich związku, sposób komunikowania się z sobą, przeżywanie przez Magdę zmian statusu i polubień na facebooku sprawiało wrażenie, że mamy do czynienia z infantylną parą gimnazjalistów. W dodatku dziennikarka we wszelkich innych kontaktach jest rzeczową i chłodną kobietą, przy Peterze nabiera cech Belli ze "Zmierzchu" i irytuje swoją głupotą i nadmiernym sentymentalizmem.
Książka ma swój klimat, można poczuć się jakby szło się na spacer po lodowatym ,
skandynawskim miasteczku. Język jest na ogół poprawny, chociaż zbyt często zdarzają się powtórzenia.
Jeżeli macie ochotę na skandynawski kryminał, z dobrze zarysowanym tłem obyczajowym i przeciętnie skonstruowaną intrygą-warto zapoznać się z "Dziewczyną ze śniegiem we włosach ".Miłośnikom zawiłych zagadek raczej odradzam to dzieło.

"Dziewczyna ze śniegiem we włosach" oczarowała mnie pięknym ,niemal poetyckim tytułem. Przywoływał na myśl obrazy rodem z baśni Andersena, nieśmiało liczyłam też na skandynawski odpowiednik Mariny .Recenzje tej powieści nie pozostawiły złudzeń, że moje pierwsze wrażenie było mylne. Opisy książki wskazywały raczej na fabułę podobną do historii znanej z serialu...