Kurde, zupełnie tu obiektywny nie będę, ale to już tak skrajnie. Wszystko co zostało napisane i pewnie jeszcze będzie o Black Sabbath potraktowałem i potraktuję bez krytycznie. Kocham tą kapelę, pamiętam jak mając chyba z 12 lat usłyszałem utwór "Paranoid" i wiedziałem, że to jest dokładnie ten rodzaj rocka, który pokocham. Szczególnie głos wokalisty - swego rodzaju apokaliptyczny, niczym maszyna, monotonny (tu w dobrym znaczeniu tego słowa), cholernie charakterystyczna barwa głosu, nietypowa.
No nic, to była pierwsza książka, którą przeczytałem o tej kapeli. Stąd sentyment. Informacje konkretne (może trochę to zbyt encyklopedyczne było). Z tego co pamiętam to nie było jakoś wiele o tym co chłopaki czynili kiedy nie nagrywali. Zresztą czytając o Black Sabbath nigdy jakoś mnie to nie interesowało. Ta muzyka jest tak genialna, z taką atmosferą, że tylko na tym się skupiałem. O ile dobrze pamiętam książka ta kończy się na płycie "Cross purposes", a dla każdego fana tej grupy wiadomym jest, że później coś tam towarzystwo z Birmingham nagrało.
Może to nie tyle recenzja książki, ale mój zachwyt nad tą kapelą, ale książę polecam przeczytać, ponieważ jest ogólnie sensowna i nie ma się do czego "dowalić".

Kurde, zupełnie tu obiektywny nie będę, ale to już tak skrajnie. Wszystko co zostało napisane i pewnie jeszcze będzie o Black Sabbath potraktowałem i potraktuję bez krytycznie. Kocham tą kapelę, pamiętam jak mając chyba z 12 lat usłyszałem utwór "Paranoid" i wiedziałem, że to jest dokładnie ten rodzaj rocka, który pokocham. Szczególnie głos wokalisty - swego rodzaju...