Historia choroby. Komiks z prostą kreską, który pozwala choć trochę poczuć, czym może być zmaganie się z chorobą, której bohaterka często nie odczuwa bezpośrednio. Jednak niepamięć, zapominanie, utrata pamięci/wiedzy pokazuje, że pamięć to nasza świadomość, bez niej nasze życie to jedynie bytowanie zawieszone w próżni. Warto.

Historia choroby. Komiks z prostą kreską, który pozwala choć trochę poczuć, czym może być zmaganie się z chorobą, której bohaterka często nie odczuwa bezpośrednio. Jednak niepamięć, zapominanie, utrata pamięci/wiedzy pokazuje, że pamięć to nasza świadomość, bez niej nasze życie to jedynie bytowanie zawieszone w próżni. Warto.

Parenteza to zdanie wtrącone, często w nawiasie, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu. I taką funkcję pełnią rysunki wykonane przez autorkę, gdy była chora. Szkice terapeutyczne. W wyjątkowo przejmujący sposób unaoczniające czym jest epilepsja. Książka, którą czyta się jednym tchem, a potem długo myśli na jej temat. Wydawało mi się, że wiem czym jest padaczka. Nie wiedziałam. Nie sądziłam, że ma tak szkodliwe oddziaływanie na umysł człowieka, że potrafi, aż tak zmienić go w istotę uciekającą przed bólem w sen. Niezwykły komiks. Polecam.

Parenteza to zdanie wtrącone, często w nawiasie, uzupełniające wypowiedź, niekoniecznie powiązane kontekstowo z całością tekstu. I taką funkcję pełnią rysunki wykonane przez autorkę, gdy była chora. Szkice terapeutyczne. W wyjątkowo przejmujący sposób unaoczniające czym jest epilepsja. Książka, którą czyta się jednym tchem, a potem długo myśli na jej temat. Wydawało mi się,...

autorka posłużyła się prostą formą do opowiedzenia historii przejmująco osobistej. i chyba tylko dzięki uproszczonej kresce jej relacja z kilkuletnich zmagań z przerażającą chorobą jest możliwa do przebrnięcia bez całkowitego rozklejenia się. autentyczna opowieść, wobec której nie da się zachować obojętności, z idealnym zrównoważeniem mocnej treści i minimalizmu w rysunku. bardzo polecam.

autorka posłużyła się prostą formą do opowiedzenia historii przejmująco osobistej. i chyba tylko dzięki uproszczonej kresce jej relacja z kilkuletnich zmagań z przerażającą chorobą jest możliwa do przebrnięcia bez całkowitego rozklejenia się. autentyczna opowieść, wobec której nie da się zachować obojętności, z idealnym zrównoważeniem mocnej treści i minimalizmu w rysunku....

Wstrząsająca, PRZERAŻAJĄCA autobiografia o całkowitej utracie własnego ja w wyniku neurologicznych powikłań guza mózgu. Komiksowe studium przypadku osoby, która traci wspomnienia, zdolności intelektualne, kompetencje społeczne, i stopniowo - na oczach najbliższych - zamienia się w warzywo. Rewelacyjnie uzupełniająca się forma i treść. Dla pasjonatów psychologii i neuronauki - pozycja obowiązkowa.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Wstrząsająca, PRZERAŻAJĄCA autobiografia o całkowitej utracie własnego ja w wyniku neurologicznych powikłań guza mózgu. Komiksowe studium przypadku osoby, która traci wspomnienia, zdolności intelektualne, kompetencje społeczne, i stopniowo - na oczach najbliższych - zamienia się w warzywo. Rewelacyjnie uzupełniająca się forma i treść. Dla pasjonatów psychologii i neuronauki...

To co nawajżniejsze w tym komiksie to nie fabuła, bo tej praktycznie nie ma, tzn. nie została wymyślona, jest po prostu relacją. To co najważniejsze dzieje się na płaszczyźnie samego rysunku. Duard świetnie ilustruje poszczególne etapy choroby. Kiedy bohaterka czuje się lepiej, jest precyzyjnie, kiedy gorzej - koślawo i nieporadnie. Gdy wystepują luki w pamięci, dezorientacja, pustka - wszystko to widać w kadrach. Pod tym względem jest to pozycja znakomita, choć pewnie nie dla wszystkich.

To co nawajżniejsze w tym komiksie to nie fabuła, bo tej praktycznie nie ma, tzn. nie została wymyślona, jest po prostu relacją. To co najważniejsze dzieje się na płaszczyźnie samego rysunku. Duard świetnie ilustruje poszczególne etapy choroby. Kiedy bohaterka czuje się lepiej, jest precyzyjnie, kiedy gorzej - koślawo i nieporadnie. Gdy wystepują luki w pamięci,...

Komiks interesująco wizualizuje chorobę (jak bohaterka zatraca się w swoim umyśle). Pokazuje jak ważna dla człowieka jest pamięć, choć na co dzień nie doceniamy tego daru. Jak to jest, gdy nie pamięta się nic, nawet tego jak się nazywa? Do tej pory nic nie wiedziałam o epilepsji. Ten komiks przybliżył mi ten temat. Warto.

Komiks interesująco wizualizuje chorobę (jak bohaterka zatraca się w swoim umyśle). Pokazuje jak ważna dla człowieka jest pamięć, choć na co dzień nie doceniamy tego daru. Jak to jest, gdy nie pamięta się nic, nawet tego jak się nazywa? Do tej pory nic nie wiedziałam o epilepsji. Ten komiks przybliżył mi ten temat. Warto.

Komiks przejmujący, chociaż wizualnie nie aż tak atrakcyjny. Ma jednak coś w sobie, a niektóre rysunki wywierają naprawdę duże wrażenie mimo swojej prostoty.

Polecam z bardzo wielu powodów - każdy znajdzie swój, gdy już skończy czytać.

Komiks przejmujący, chociaż wizualnie nie aż tak atrakcyjny. Ma jednak coś w sobie, a niektóre rysunki wywierają naprawdę duże wrażenie mimo swojej prostoty.

Polecam z bardzo wielu powodów - każdy znajdzie swój, gdy już skończy czytać.

Komiks dobry i prawdziwy, ale już niekoniecznie piękny. Za to bolesny.

Autorka opowiada o swojej chorobie i opowieść jej jest jak ta choroba właśnie – długa, powodująca cierpienie, męcząca. Irracjonalne momentami bazgroły, pochodzące z okresu trwania choroby, są niezrozumiałe, brzydkie, ale jednak świetnie oddają emocje.

Jest tu sporo rzeczy, które wprost wywołują ból, kiedy się o nich czyta: operacja, lata stracone i przespane, nieprzystosowanie społeczne. I choć wydźwięk nie jest hurraoptymistyczny, to nie wpędza też w doła. Ja traktuję to jako opowieść o sile człowieka.

Komiks dobry i prawdziwy, ale już niekoniecznie piękny. Za to bolesny.

Autorka opowiada o swojej chorobie i opowieść jej jest jak ta choroba właśnie – długa, powodująca cierpienie, męcząca. Irracjonalne momentami bazgroły, pochodzące z okresu trwania choroby, są niezrozumiałe, brzydkie, ale jednak świetnie oddają emocje.

Jest tu sporo rzeczy, które wprost wywołują ból,...

Niezwykle sugestywne i przejmujące studium choroby, w którym rysunek jest nie mniej istotny od słowa.

Niezwykle sugestywne i przejmujące studium choroby, w którym rysunek jest nie mniej istotny od słowa.

Jedna z najbardziej przejmujących, a zarazem prawdziwych, książek jakie przeczytałem.

Jedna z najbardziej przejmujących, a zarazem prawdziwych, książek jakie przeczytałem.