Historia opowiadana z perspektywy minionych 10 lat, akcja tocząca się w czasie teraźniejszym nawiązująca do przeszłości w licznych retrospekcjach opowiadających o członkach rodziny i wydarzeniach od strony każdego z nich. Momentami łapałam się na tym, iż mieszają mi się te rzeczywistości. Retrospekcje są wskazane, bo przecież ukazująca historię rodziny, która pogubiła się po starcie, a jednak nie stała się dla mnie wyjątkową, chyba ze pod względem znużenia. Prawdopodobnie odpowiada za to sposób pisania pani Richell, a może przewidywalność, bo dla mnie przedstawiony scenariusz był łatwy do odgadnięcia już po początkowych rozdziałach. Również słodki epilog w odniesieniu do mitologii nie zaskoczy skoro same imiona córek - Cassandra i Pandora - zdradzają jego charakter (pamiętacie mity o nich?) Wniosek chyba taki, że im więcej czyta się podobnych historii, tym może być mniej przyjemności przy kolejnej. Z drugiej strony, jeżeli opowieść bedzie napisana interesująco to czytelnika wciągnie, bez względu na powtarzalność czynów czy motywów postępowania bohaterów.

Powinno być świetnie biorąc pod uwagę elementy budujące treść, takie jak rodzinny dramat, odciskający piętno na każdym jej członku, tajemnice, przeszłość, która nie daje spokojnie iść na przód. Jednak mnie w tym brakowało emocji i całość widzi mi się przeciętnie. Tak samo jak niby odkryte tajemnice gdzieś tak koło 420strony. W zasadzie jedna, bo reszty dowiadujemy się w trakcie co łatwo powiązać i wysnuć samodzielnie wnioski. A koniec? Taki równiutko ułożony scenariusz, gdzie wszystkie bolączki są już zażegnane, bohaterowie tej historii pogodzeni i mogą żyć w szczęściu. Jak to melodramat, zawsze z happy endem, a tu aż od tego "poukładania" mdło.
Treść jak dla mnie jedynie przeciętna.

Historia opowiadana z perspektywy minionych 10 lat, akcja tocząca się w czasie teraźniejszym nawiązująca do przeszłości w licznych retrospekcjach opowiadających o członkach rodziny i wydarzeniach od strony każdego z nich. Momentami łapałam się na tym, iż mieszają mi się te rzeczywistości. Retrospekcje są wskazane, bo przecież ukazująca historię rodziny, która pogubiła się...