Kolejna lektura Mojego starszego syna. Autora nie znałem, książki również. Okazuje się że to jeden z kultowych autorów książek dla dzieci z Niemiec. Książka się rozwija, cała książka zmierza do zaskakującego końca. Z pytaniem na końcu czy dobra czarownica ma być faktycznie dobra. Synowi się podobała. Słuchał i czytał z chęcią więc mi też się podobała. Za moich czasów nie było takich lektur:)

Kolejna lektura Mojego starszego syna. Autora nie znałem, książki również. Okazuje się że to jeden z kultowych autorów książek dla dzieci z Niemiec. Książka się rozwija, cała książka zmierza do zaskakującego końca. Z pytaniem na końcu czy dobra czarownica ma być faktycznie dobra. Synowi się podobała. Słuchał i czytał z chęcią więc mi też się podobała. Za moich czasów nie...

Sam początek nie zapowiada tak dobrego zakończenia tej książki.

Sam początek nie zapowiada tak dobrego zakończenia tej książki.

Z jednej strony to bardo dobrze napisana książka dla dzieci, ale z zastrzeżeniem- dla małych 3-5 letnich dzieci. Młoda czarownica w wyniku dwuznaczności słownej - czy dobra czarownica to jednocześnie czarownica dobra?- obdarowuje ludzi cudownymi rozwiązaniami problemów. Niestety jest to bardzo płytkie, dlatego myślę, ze niekoniecznie wartościowe dla starszych dzieci. Pomoc czarownicy nie prowadzi do jakiejkolwiek przemiany, do zrozumienia, do własnej aktywności tych, którym pomaga, do nabycia nowych umiejętności. To proste cuda.które tak zachwycają samą czarownice i jej doradcę kruka,że konsekwencją jest dziwne dla mnie i wcale nie pozytywne zakończenie.

Z jednej strony to bardo dobrze napisana książka dla dzieci, ale z zastrzeżeniem- dla małych 3-5 letnich dzieci. Młoda czarownica w wyniku dwuznaczności słownej - czy dobra czarownica to jednocześnie czarownica dobra?- obdarowuje ludzi cudownymi rozwiązaniami problemów. Niestety jest to bardzo płytkie, dlatego myślę, ze niekoniecznie wartościowe dla starszych dzieci....

Co to znaczy być dobrą czarownicą? Okazuje się, że odpowiedź na to pytanie wcale nie jest oczywista i może rodzić pewne nieporozumienia.

Otóż, tytułowa bohaterka bardzo chce zatańczyć z innymi czarownicami na dorocznym święcie Walpurgi, ale ma dopiero 127 lat, więc zdecydowanie za mało. Jednak Mała Czarownica potrafi postawić na swoim: w przebraniu pojawia się na uroczystości. Niestety, jej ciotka Rrum-Brum-Trach odkrywa podstęp. Czarownice mają wiele pomysłów na to, jak ukarać małolatę, ale ostatecznie sprawczyni zamieszania przekonuje je, żeby pozwoliły jej za rok przystąpić do egzaminu, który pozwoli jej w oficjalnie wziąć udział w święcie. Musi tylko udowodnić, że potrafi być dobrą czarownicą. Ćwiczy więc intensywnie, a my możemy śledzić jej postępy i przygody, dodatkowo ubarwione świetnymi komentarzami kruka Abraksasa.

"Malutka Czarownica" to absolutnie kapitalna lektura dla młodszych dzieci, mądra i zabawna. Jestem zdeklarowaną miłośniczką serii "Mistrzowie ilustracji" wydawnictwa "Dwie Siostry", każda jedna książka to rzeczywiście mistrzostwo! Tę ilustrowała Danuta Konwicka, a to mówi samo za siebie o jakości tych ilustracji.

Na koniec, duża część przygód Malutkiej Czarownicy rozgrywa się jesienią i zimą, czyli jest to bardzo odpowiednia książka na teraz. Typowe jesieniary (czyli ja🙂) lubią to!

Co to znaczy być dobrą czarownicą? Okazuje się, że odpowiedź na to pytanie wcale nie jest oczywista i może rodzić pewne nieporozumienia.

Otóż, tytułowa bohaterka bardzo chce zatańczyć z innymi czarownicami na dorocznym święcie Walpurgi, ale ma dopiero 127 lat, więc zdecydowanie za mało. Jednak Mała Czarownica potrafi postawić na swoim: w przebraniu pojawia się na...

Zacznę od szczerego wyznania, gdy czytam takie książki-książeczki, z rysunkami od czasu do czasu, z takimi baśniami o malutkich (z czasem nawet dobrych) istotkach, to się cały czas uśmiecham. Takie legendy, baśnie, bajki, opowieści mnie rozczulają, sprawiają, że rodzi się we mnie wiara w to, co niewidoczne, w to, co piękne, a często malutkie. Takie historie mnie od początku porywają. Nie inaczej było z "Malutką czarownicą".

Malutka była, to fakt, ale lata swoje już miała. Bez mała ponad sto. Ale miała i kruka - wygadanego, bystrego, rozważnego, a czasem nawet... mądrzejszego od niej. Bardziej od niej rezolutnego, bo każdy zapęd czarownicy, oczywiście ten niewłaściwy i negowany, od razu hamował i starał się przemówić do rozsądku. Był takim "wprowadzaczem porządku"... Zwłaszcza, gdy tego potrzebowała, bo jak to ona, czyniłaby wszystko wedle bodźców, a to częstokroć sprowadzało ją na manowce.
Bo choć Mała Czarownica nie była znowu taka mała, bo miała ponad setkę i w końcu rozum też miała, ale... co z tego, skoro w sercu nadal była wesołą dziewczynką skorą do psot, żartów i wybuchów nieprzemyślanych, acz złośliwych działań;) Mnie w sumie też cieszyły psikusy, jakie komuś wywijała, sama się przy tym rozpływając w zachwytach nad sobą...
ale ale...
Mała Dama postanowiła wkręcić się w imprezę czarownic, do której trzeba zostać zaproszonym. To sabat uzdolnionych, dobrych i starszych wiedźm, a Nasza Czarownica nijak nie spełnia tych wymogów. Jednak, gdy już wychodzi na jaw, że jest i wykłóca się o członkostwo, dostała warunek - przez rok musi być... grzeczna!
GRZECZNA!
Będzie obserwowana przez zgromadzone na sabacie czcigodne Czarodziejki, a ten rok czynienia przez nią dobra zadecyduje o jej losie.

Ale - Ona?

Grzeczna?

To jakby kruk miał się stać biały. No, ale stara się, bo uczestnictwo w zlocie najlepszych ... to gra warta świeczki. Jednak sama pewnie nie podołałaby tej pracy, gdyby nie wierny ptasi towarzysz, czarny kruk. Choć czasem, patrząc jak szybko reaguje kobietka nim w ogóle pomyśli, ma ochotę zbieleć ze zgrozy. Każde zło może ją bowiem wykluczyć ze zlotu.

Czy warto czytać? - zastanawiasz się. A ja nie odpowiem nic. Sam zdecyduj, czy chcesz obudzić w sobie dziecko, czy nie. Czy chcesz się uśmiechać do każdej ze stron czytanej książki, czy nie... To twój wybór, twoja gra.

Zacznę od szczerego wyznania, gdy czytam takie książki-książeczki, z rysunkami od czasu do czasu, z takimi baśniami o malutkich (z czasem nawet dobrych) istotkach, to się cały czas uśmiecham. Takie legendy, baśnie, bajki, opowieści mnie rozczulają, sprawiają, że rodzi się we mnie wiara w to, co niewidoczne, w to, co piękne, a często malutkie. Takie historie mnie od początku...

Ta książka była jedną z moich ulubionych w dzieciństwie. Po przeczytaniu ostatanio nie ma juz tego uroku, bardzo dużo uproszczeń, trochę archaiczny język, opisane sytuacje, w których czarownica chce być "dobra" również wydają się teraz trywialne i nie do końca takie pozytywne.. Ale myślę, że sporo w wieku dziecięcym miała taki urok, to może nadal czaruje dzieci i młodzież. Na pewno warto przeczytać żeby samemu ocenić, tym bardziej że czyta się bardzo szybko - książka na raz :)

Ta książka była jedną z moich ulubionych w dzieciństwie. Po przeczytaniu ostatanio nie ma juz tego uroku, bardzo dużo uproszczeń, trochę archaiczny język, opisane sytuacje, w których czarownica chce być "dobra" również wydają się teraz trywialne i nie do końca takie pozytywne.. Ale myślę, że sporo w wieku dziecięcym miała taki urok, to może nadal czaruje dzieci i młodzież....

Jestem fanką Otfried'a Preußler'a. Od chwili, gdy poznałam "Huberta w Wielkim Kapeluszu" zakochałam się w stylu tego pisarza. Następny był "Mały Duszek" i teraz, wreszcie "Malutka Czarownica". Każda jego książka jest ciepła, mądra i posiada oryginalnych bohaterów - sukces musiał nadejść, to musiało się ludziom podobać.
"Malutka Czarownica" opowiada historię, jak nie trudno się domyślić - czarownicy. Jest ona jeszcze młoda, ma zaledwie ponad sto lat (jak na czarownice, to bobas). Niestety, z racji swojego smarkatego wieku nie może brać udziału w Nocy Walpurgii i tańcach z tym związanych. Strasznie ją to złości i postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.
Autor porusza w swej książce wiele ważnych tematów. Pierwszym z nich jest DOBRO. Co to znaczy, być dobrym? I czy warto być dobrym? Drugim jest proces dojrzewania. Umiejętność podejmowania odpowiedzialnych decyzji. Trzecim - SPRAWIEDLIWOŚĆ. Jest też przyjaźń, sumienność, wrażliwość i in. Dużo piękna w "zwykłej" książce dla dzieci.
Jest coś jeszcze, co nie pozwala przejść obok tej pozycji obojętnie - ILUSTRACJE Danuty Konwickiej. Są wspaniałe - proste, zamaszyste, czarno-białe, jasne, niezwykle czytelne i pełne ruchu. Czarownica już zawsze będzie w mojej głowie taka, jaką ją narysowała Konwicka.
Pozycja taj jest ślicznie wydana. Seria MISTRZOWIE ILUSTRACJI od Wydawnictwa Dwie Siostry, to złota seria - same skarby. "Malutka Czarownica" posiada rzucającą się w oczy okładkę. Kolory zostały bardzo umiejętnie dobrane. Pod odpowiednim kątem zmieni się barwa, to prawdziwa zabawa, iluminacja - magia!

zaczarujmy mądrze
8/10
mistrzowie ilustracji
Wydawnictwo Dwie Siostry

Jestem fanką Otfried'a Preußler'a. Od chwili, gdy poznałam "Huberta w Wielkim Kapeluszu" zakochałam się w stylu tego pisarza. Następny był "Mały Duszek" i teraz, wreszcie "Malutka Czarownica". Każda jego książka jest ciepła, mądra i posiada oryginalnych bohaterów - sukces musiał nadejść, to musiało się ludziom podobać.
"Malutka Czarownica" opowiada historię, jak nie trudno...

Ciepła, szybka książka.

Tak szczerze - koniec totalnie mnie zaskoczył. Nie nudziłam się przy niej (może dlatego, że czytało się ją szybko) i była naprawdę ciekawą lekturą.

6/10

Ciepła, szybka książka.

Tak szczerze - koniec totalnie mnie zaskoczył. Nie nudziłam się przy niej (może dlatego, że czytało się ją szybko) i była naprawdę ciekawą lekturą.

6/10

Jedna z ukochanych książek mojego dzieciństwa, przypomniana przez fejsbukową rozmowę, więc spieszę z dodaniem oceny :)

Jedna z ukochanych książek mojego dzieciństwa, przypomniana przez fejsbukową rozmowę, więc spieszę z dodaniem oceny :)

Bardzo ciepła i prosta historia. Malutkiej Czarownicy i jej kruka nie sposób nie polubić. Jedynie ilustracje nie przypadły mi do gustu, wydały mi się jakieś niechlujne, choć to pewnie styl tej graficzki.

Bardzo ciepła i prosta historia. Malutkiej Czarownicy i jej kruka nie sposób nie polubić. Jedynie ilustracje nie przypadły mi do gustu, wydały mi się jakieś niechlujne, choć to pewnie styl tej graficzki.