''Jest rok 1862, choć akurat to nie 1862 powinien być ... Czas został zmieniony, a królewski agent Sir Richard Francis Burton, jest jednym z niewielu ludzi, którzy wiedzą co tak naprawdę się wydarzyło.''

To jedno zdanie (swoją drogą kto wymyśla takie bzdury?) wprowadziło mnie w błąd i za każdym razem, gdy Burton dostał zbyt mocno w głowę i tracił przytomność lub dopadała go malaria i tracił przytomność, czekałam na tę zmianę czasu, jakiś przeskok, który został zapowiedziany w opisie. Ale nic takiego się nie stało. Owszem mamy tu zmianę, ale podległa jej cała rzeczywistość a nie czas. A do zmian zaczęło dochodzić w roku 1837, a nie dopiero w 1862. Dodatkowo te zmiany zostały dokładniej opisane w pierwszym tomie cyklu.

Drugi tom serii zaciekawił mnie trochę mniej niż tom pierwszy. Nie czułam już takiego zainteresowania, chociaż podobało mi się, że poznajemy kolejne elementy nowej rzeczywistości. Dowiadujemy się więcej o tym jak było możliwe powstanie alternatywnej wersji historii.

Spotykamy znanych już nam bohaterów oraz poznajemy nowych. Jednym z nowo przedstawionych jest filozof Herbert Spencer. I okazuje się, że nawet w alternatywnej rzeczywistości nie rozumiem o czym ci filozofowie mówią ;)

''Jest rok 1862, choć akurat to nie 1862 powinien być ... Czas został zmieniony, a królewski agent Sir Richard Francis Burton, jest jednym z niewielu ludzi, którzy wiedzą co tak naprawdę się wydarzyło.''

To jedno zdanie (swoją drogą kto wymyśla takie bzdury?) wprowadziło mnie w błąd i za każdym razem, gdy Burton dostał zbyt mocno w głowę i tracił przytomność lub dopadała...