Bajeczna oprawa graficzna. Intrygujący tytuł. Atrakcyjne hasła na okładce. Nie ukrywam, że te elementy wzbudziły moje zainteresowanie powieścią Asi Greenhorn. Moja niewiedza dotycząca fabuły książki okazała się w przypadku „Winter” walorem. Uwierzycie? Czasem spoglądając na książkę i poznając opisy na niej zamieszczone potrafimy przewidzieć czy dany tytuł stanie się naszym ulubionym, czy raczej przejdziemy obok niego obojętnie. „Winter” kusiła mnie już od dłuższego czasu.

„Istnieje świat, w którym miłość może zabić lub uczynić nieśmiertelnym.”

„Czas się zatrzymał, strach i tęsknota walczyły w jej sercu.
Rhys stojący w cieniu drzewa posłał jej pełen melancholii uśmiech.”

„Czy jesteś gotowa zaryzykować wszystko dla miłości, Winter Blackwood Starr?”

Zamieszczone na okładce zdania ewidentnie wskazują na romantyczny charakter powieści. Spodziewałam się więc historii rozkwitającego uczucia pomiędzy dwojgiem ludzi z domieszką grozy, której symbolem jest dla mnie wizerunek młodej dziewczyny: jej suknia oraz fryzura i makijaż. Otrzymałam intrygującą opowieść o Winter Starr, której życie pewnego dnia zmienia się diametralnie, a pewne fakty dotąd owiane skrywaną przez lata tajemnicą zaczynają wychodzić na światło dzienne i wywoływać lawinę dramatycznych wydarzeń.

Winter Starr mieszka w Londynie wraz z babcią, najbliższą dla niej osobą. Kiedy babcia Winter trafia do szpitala, dziewczyna zmuszona prawnymi regułami opuszcza stolicę Anglii i wyjeżdża do małego miasteczka położonego w Walii, w którym czeka na nią rodzina zastępcza. Winter przyzwyczajona do częstych przeprowadzek i tym razem zaczyna oswajać się z myślą o nowym domu. W miasteczku jednak zaczyna dochodzić do wielu niewyjaśnionych incydentów. Sama Winter zostaje napadnięta podczas spaceru po okolicy. Kolejne wydarzenia stanowią dla niej bodziec do działania. Dziewczyna zaczyna szukać odpowiedzi na nurtujące ją pytania i poznaje sekrety skrzętnie ukrywane przez mieszkańców Cae Mefus.

Fabuła „Winter” już od pierwszych stron powieści niesamowicie mnie wciągnęła. Daleko jej było do romansu paranormalnego, którego elementy mocniej zaznaczają się dopiero w drugiej części książki. Zaabsorbowana losem Winter z niemałym zaciekawieniem przewracałam kolejne strony powieści po to, by za chwilę znaleźć nowe niewiadome podsycające moje zainteresowanie historią pozornie spokojnego miasteczka w Walii. Brawa dla autorki za budowanie tak wspaniałego napięcia. Kiedy stopniowo ujawniane fakty mogłam już ze sobą powiązać w powieści zaczął rozwijać się wątek romantyczny. Wciąż jednak pozostały pytania bez odpowiedzi, a akcja powieści mknąca od pierwszych stron nadal utrzymywała swój rytm.

Ciekawe kreacje bohaterów sprawiają, że powieść nie nuży i z pewnością każdy czytelnik znajdzie w niej postać, którą polubi. Główna bohaterka ukazana jest jako silna, odważna dziewczyna, ale też – pomimo młodego wieku - doświadczona przez życie. Śmierć bliskiej osoby sprawiła, że dziewczynę przepełnia smutek. Pomimo tego szuka w życiu chwil, które przyniosą jej radość. Na uwagę zasługują również postaci drugoplanowe. Spodobała mi się rola przyjaciółki Winter - Madison – przedstawionej jako osoby, na którą Winter może liczyć w każdym momencie.

Nieskomplikowany styl pisania jakim posługuje się Asia Greenhorn, krótkie rozdziały, w których nie znajdziemy przydługich opisów oraz liczne zwroty akcji powodują, że powieść czyta się niesamowicie szybko. Powiew tajemnicy i nutka romantyczności przypadną do gustu niejednemu czytelnikowi. Nim się obejrzysz, a wciągnie cię wir niesamowitych wydarzeń w Cae Mefus.

Bajeczna oprawa graficzna. Intrygujący tytuł. Atrakcyjne hasła na okładce. Nie ukrywam, że te elementy wzbudziły moje zainteresowanie powieścią Asi Greenhorn. Moja niewiedza dotycząca fabuły książki okazała się w przypadku „Winter” walorem. Uwierzycie? Czasem spoglądając na książkę i poznając opisy na niej zamieszczone potrafimy przewidzieć czy dany tytuł stanie się naszym...