To rzeczowa i bardzo wartościowa książka. Moim zdaniem powinna być lekturą obowiązkową dla uczniów szkół średnich.

W drugim tomie autor opisuje zmiany jakie zaszły w samym Kościele oraz jego postrzeganiu otaczającej rzeczywistości po ogłoszeniu chrześcijaństwa religią państwową w Cesarstwie Rzymskim. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, znana prawda sprawdziła się również w przypadku chrześcijaństwa, które szybko z uciskanego przeobraziło się w despotę. Karlcheinz Deschner przeciwstawia przykazanie miłości Chrystusa stosunkowi Kościoła do niewolnictwa lecz także Żydów, pogan czy wywodzących się z chrześcijan heretyków – kacerzy. Porównuje pacyfistyczną naukę Jezusa do odwiecznych nawoływań do wojny w obronie wiary płynących z ust papieży i innych kościelnych dostojników. Swoją uwagę przykuwa też do pierwszej oraz w szczególności drugiej wojny światowej. Opisuje okoliczności zawieranych konkordatów jakie kolejno z włoskimi faszystami i niemieckimi nazistami podpisał papież Pius XI. Koncentruje się nad pontyfikatem Piusa XII, który przez cały okres II wojny światowej nie ujął się jednym słowem wobec cierpienia Żydów czy innych narodów (również chrześcijańskich w tym katolickich – przykład Polska). Wręcz przeciwnie wspierał po cichu III Rzeszę licząc na poszerzenie swoich wpływów kosztem rosyjskiego czy serbskiego prawosławia. Autor porusza ten wątek także w innych pozycjach: „Z Bogiem i Faszystami Watykan w przymierzu z Mussoilinim, Franco, Hitlerem i Pavelićem” oraz „Polityka papieska w XX wieku”, które polecam. Książka kończy się przemyśleniami na temat stosunku Kościoła do "zimnej wojny", gdzie zarówno Pius XII jak też, potraktowany tu jedynie wzmiankowo, jego następca Jan XXIII prowadzą konfrontacyjną politykę, popychając świat w kierunku atomowej zagłady.

Książka pokazuje jak daleko odszedł Kościół od nauczania Chrystusa. Jak dużo jest wyrachowanej polityki prowadzącej do postępków niegodnych człowieka w tym chrześcijanina a co dopiero, mających służyć wzorem, dostojników Kościoła. Po doświadczeniach minionych dwudziestu wieków wydaje się, że niezależnie od tego jak daleko kapłani odejdą od pierwotnej nauki tego, kogo czczą i uważają za Boga rzesze wiernych pójdą na ślepo za słowami swoich pasterzy. Relacje kapłan - lud jakie znamy ze starożytnej historii są zachowane nadal. Choć zmieniają się nazwy bóstw i dekoracje to pozostaje ta sama prymitywna wiara ludu w słowa kapłana, popychająca nie raz do wykonywania w ślepym posłuszeństwie czynów najbardziej niegodnych.

To rzeczowa i bardzo wartościowa książka. Moim zdaniem powinna być lekturą obowiązkową dla uczniów szkół średnich.

W drugim tomie autor opisuje zmiany jakie zaszły w samym Kościele oraz jego postrzeganiu otaczającej rzeczywistości po ogłoszeniu chrześcijaństwa religią państwową w Cesarstwie Rzymskim. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, znana prawda sprawdziła się...

Drugi tom zmagań Karlheinza Deschnera z chrześcijaństwem. Tak się złożyło, iż w tym autor skupia się na niespecjalnie chwalebnej historii samej instytucji kościelnej i licznych grzechach z jej działalnością związanych, takich jak nieustające mieszanie się do polityki, podżeganie do krwawych krucjat, polowań na czarownice czy wspieranie takich mężów stanu jak Benito Mussolini czy Adolf H. To kolejna porcja wiedzy po której laikowi w temacie lub osobie operującej do tej pory na narracji kościelnej może opaść z wrażenia to i owo. Porcja wiedzy, która poparta masą przypisów ma znamiona solidnej pracy historycznej. Czytanie całej książki Karlheinza Deschnera było dla mnie przygodą z rodzaju niesamowitych i absolutnie bezcennych poznawczo. Polecam wszystkim nie bojącym się sięgnąć po tę pozycję. Naprawdę warto oświecić się w temacie.

Drugi tom zmagań Karlheinza Deschnera z chrześcijaństwem. Tak się złożyło, iż w tym autor skupia się na niespecjalnie chwalebnej historii samej instytucji kościelnej i licznych grzechach z jej działalnością związanych, takich jak nieustające mieszanie się do polityki, podżeganie do krwawych krucjat, polowań na czarownice czy wspieranie takich mężów stanu jak Benito...

Uważam, że książka jest rewelacyjna. Drażni mnie jedynie to, że jest napisana totalnie anty. A nic w świecie nie jest czarna lub białe. Z drugiej jednak strony takie było założenie. Bardzo wartościowa pozycja - ale ocen będzie tyle ile czytających.

Uważam, że książka jest rewelacyjna. Drażni mnie jedynie to, że jest napisana totalnie anty. A nic w świecie nie jest czarna lub białe. Z drugiej jednak strony takie było założenie. Bardzo wartościowa pozycja - ale ocen będzie tyle ile czytających.