To już moje czwarte spotkanie z bezduszną Alexią, lady Maccon, żoną alfy watahy Woolsey, muhjah królowej Wiktorii. Nie sprawi nikomu przyjemności czytanie "Bezwzględnej" bez poznania trzech poprzednich części. Fabuła jest ze sobą mocno powiązana, kolejna część cyklu zaczyna się w momencie, kiedy kończy się wcześniejsza. Ale do rzeczy.

Lady Maccon jest w ósmym miesiącu ciąży, co bynajmniej nie przeszkadza jej w podjęciu kolejnego śledztwa, otóż ktoś czyha na życie królowej, Alexia nie byłaby sobą, gdyby zostawiła tę sprawę innym. Postanawia wkroczyć do akcji i wkracza, nieco pokracznie, niezgrabnie i z lekką zadyszką, ale wkracza. I trafia na skrywane dotąd tajemnice, wyciąga na światło dzienne drażliwe sprawy. Jak zwykle nie wszystkim jest to na rękę. W końcu dochodzi do tego, że zbliżająca się ku rozwiązaniu kobieta ucieka ulicami Londynu przed ogromnym oktomatonem i byle ciąża nie może jej w niczym przeszkodzić.

"Bezwzględna" nie różni się niczym szczególnym od poprzednich części, pościgi ulicami Londynu, zamiast mechanicznych biedronek pojawiają się mordercze jeżozwierze, lot prywatnym sterowcem, to już było, co nie zmienia faktu, że Gail Carriger nadal potrafi zaciekawić czytelnika, zakończenie jest wyborne, co sprawia, że mam ochotę jak najprędzej sięgnąć po kolejną część.
A lady Maccon? Cóż, mogłoby się wydawać, że ciąża, stan błogosławiony sprawi, że nasza bohaterka zwolni, zadba o siebie, będzie odpoczywała i piła herbatkę. A gdzie tam, Alexia wychodzi z założenia, że byle ciąża nie może być pretekstem, aby wykręcać się od działania, "dzieciofeler" nie będzie jej w niczym ograniczał. Co ma do zrobienia to zrobi, a że porusza się z trudem? I na to znajdzie sposób, ku przerażeniu niektórych młodzieńców. Alexii nie sposób nie polubić, takich bohaterek mamy stanowczo za mało. Odważna, inteligentna, a jaki ma apetyt! Każdy w jej obecności nosi przy sobie coś do jedzenia, bo a nóż widelec, lady Maccon zgłodnieje? A głodna Alexia to zła Alexia, mimo, że "ósmy miesiąc ciąży wydatnie upodobnił ją bowiem do faszerowanej gęsi". A na tym to mniej więcej polega:

"...-Tam do licha, umieram z głodu! Wszyscy trzej jak na komendę sięgnęli do wewnętrznych kieszeni kamizelek i dobyli z nich prowiant. Profesor Lyall miał przy sobie zawiniętą w brązowy papier bułkę z szynką, lord Maccon obtłuczone jabłko, lord Akeldama zaś paczkę chałwy. Miesiące usługiwania coraz bardziej marudnej Alexii nauczyły mieszkańców Woolsey, że w razie braku natychmiastowej przekąski poleci sierść lub, co gorsza, lady Maccon wybuchnie płaczem."

To już moje czwarte spotkanie z bezduszną Alexią, lady Maccon, żoną alfy watahy Woolsey, muhjah królowej Wiktorii. Nie sprawi nikomu przyjemności czytanie "Bezwzględnej" bez poznania trzech poprzednich części. Fabuła jest ze sobą mocno powiązana, kolejna część cyklu zaczyna się w momencie, kiedy kończy się wcześniejsza. Ale do rzeczy.

Lady Maccon jest w ósmym miesiącu...