Studium matczynej miłości - bezwzględnego podporządkowania instynktowi, który zaślepia, uniemożliwiając dostrzeżenie oczywistych wad i win dorosłych już dzieci.
Bohaterką książki jest Matka-Rosjanka, figura nie tak znów odległa od Matki-Polki, choć specyfika sowieckiej Rosji, a o tych czasach pisze Pietruszewska, wyostrza wiele postaw i sytuacji. Widzimy codzienne zmagania ubogiej inteligentki z brakiem pieniędzy, problemami mieszkaniowymi, kłopotami z załatwieniem czegokolwiek. Dzieci oraz wnuk bohaterki są jej ciągłą troską, a zarazem źródłem kłopotów i jedną z przyczyn życiowej klęski. Córka łatwo znajduje partnerów i ojców kolejnych dzieci, ale nie potrafi stworzyć stałego związku. Syn ma poważne kłopoty z prawem i alkoholem. W podłych warunkach "gospodarki niedoboru" rodzą się podłe relacje między ludźmi, także w rodzinie. Walka o byt wypiera wszystko co piękne i szlachetne, nawet bliskie sobie osoby zmieniając w istoty egoistyczne, agresywne i pełne frustracji. Miłość matki w tym świecie nie jest wyższą wartością, a raczej biologiczną, irracjonalną potrzebą, w której zamiast wzniosłości jest gotowość do ciągłych upokorzeń i działań wbrew sobie.
Proszę jednak nie zniechęcać się tym ponurym opisem. Książka jest świetnie napisana i znakomicie przetłumaczona. Jest w niej gorycz, ale także ironia i absurd, które pomagają trwać w tym okropnym świecie. Bez psychologizowania, bez patosu, poprzez trafne obrazy codzienności widzimy tragizm nieudanego, choć pełnego miłości życia.
Sam temat jest w kulturze rosyjskiej bardzo żywy. W dużej mierze o potężnej, choć bezrefleksyjnej sile instynktu macierzyńskiego opowiadał wybitny film "Elena" Zwiagincewa. Wątek był obecny także w filmie "Shultes", pokazującym wyjałowienie ludzkich relacji w post-komunistycznym świecie. O niezwykłej sile rosyjskich matek i gotowości do dźwigania nieszczęsnego losu pisał w kilku esejach W. Radziwinowicz. Nikt jednak nie sportretował Matki-Rosjanki z taką dozą gorzkiego humoru i ironicznej poetyki. W formie blisko tej prozie do Jerofiejewa, z jego humorem i tragizmem w jednym, z jego umiejętnością obserwacji codzienności, która dużo mówi o kondycji etycznej człowieka.
Kto takie smutne, choć nie pozbawione humoru, rosyjskie klimaty lubi, nie będzie zawiedziony.

Studium matczynej miłości - bezwzględnego podporządkowania instynktowi, który zaślepia, uniemożliwiając dostrzeżenie oczywistych wad i win dorosłych już dzieci.
Bohaterką książki jest Matka-Rosjanka, figura nie tak znów odległa od Matki-Polki, choć specyfika sowieckiej Rosji, a o tych czasach pisze Pietruszewska, wyostrza wiele postaw i sytuacji. Widzimy codzienne zmagania...