"Q" uznawane jest za love story czyli historię miłosną. Recenzenci i krytycy zaznaczają przy tym, że jest to bardzo nowatorskie przedstawienie uczucia dwojga ludzi. Trudno z tym się nie zgodzić. Evan Mandry dokonał rzeczy niezwykłej, a jednocześnie tak bardzo amerykańskiej czy raczej nowojorskiej. Ten specyficzny klimat Nowego Jorku rozpoznaje się intuicyjnie, przez skórę. Mimo, że nie jest to łzawa historia przypadkowej pary, której los zsyła wygraną na loterii czy wrzące całodobowym rytmem muzyki Lou Reeda mordercze N.Y., to pewien szalony urok Miasta, Które Nigdy Nie Zasypia został zachowany. Tak jak motywy egzystencjalizmu i humor. Supermaterialistyczny grunt i tło pozwalają odnajdywać bohaterów "Q" jako maluczkich, trochę snobów, yuppich starej daty. Ciekawie zarysowane postacie Żydów, ich kultury i religii; momenty zabawne i skłaniające do refleksji.

"Ponadczasowa historia miłosna" ukazuje związek nie będący wyraźnym i zasadniczym punktem wyjścia, a zaledwie pewnym wątkiem pozwalającym na domniemanie eksperymentu i dekonstrukcji klasycznych opowieści o kochankach. Tym co ma przekonać Czytelnika do obdarzenia pisarza superlatywami jest nietuzinkowe prowadzenie o charakterze narracyjnym. Pierwsza osoba to bohater będący postacią anonimową. Jest autorem kontrfaktycznej powieści historycznej pt. "Złamana strzała czasu". Autor w wielopłaszczyznowym wymiarze odnosi się poprzez grę narracyjną do faktów, zdarzeń i postaci historycznych pozwalając głównemu bohaterowi rozwodzić się nad życiem na miarę czegoś więcej aniżeli monologu wewnętrznego. Swoiste solilokwium zostaje przez Mandery`ego rozwinięte w kontrolowaną dysocjację osobowości narratora bez skłaniania Czytelnika do nadmiernych podejrzeń o zaczątki choroby psychicznej głównego bohatera. Pojawianie się kolejnych "Ja" jest punktem zwrotnym opowieści od momentu w którym Pierwszy bohater odpowiada sobie niejako na pytanie, a zarazem zabrania małżeństwa z tytułową Q. Kobieta jest córką Johna Deverila, który "prowadzi ósmą co do wielkości firmę budowlaną w kraju" i jest Nowojorczykiem "z krwi i kości". Mandery umiejętnie rozciąga historię miłosną zaprzepaszczając ją zarazem i odbiegając od jakichkolwiek schematów jakimi charakteryzują się tego typu opowieści. Randki, przygotowania do wesela i kolejne spotkania przy restauracyjnych lub kawiarnianych stolikach pozwalają Mandery`emu zapytywać drugim głosem o kres narratywizmu, konstruktywizmu, tekstualizmu. Czas rzeczywisty i historyczny odgrywa w tej książce jakby nieuchwytną ale bazową rolę pozwalając na spekulowanie rzeczywistością co okazuje się być w części końcowej zabawne i pouczające. Czytający "Q" odnajdzie satysfakcjonujące chwile napotykając amerykański dowcip Mandery`ego, tak podobny brawurze Irvinga czy Hallera oraz filmom Woody`ego Allena. Zwielokrotniona osobowość głównego bohatera staje w obliczu epokowego osiągnięcia jakim są podróże w czasie. Część historii staje się za sprawą elementu wyraźnie fantastycznego kluczowa w wyjaśnieniu podstaw bytu narratora. Wynalazek podróży w czasie jest końcowym, drugim punktem zwrotnym. Uczucie Pierwszego bohatera i Q przetrwało ponadczasową próbę.

"Q" uznawane jest za love story czyli historię miłosną. Recenzenci i krytycy zaznaczają przy tym, że jest to bardzo nowatorskie przedstawienie uczucia dwojga ludzi. Trudno z tym się nie zgodzić. Evan Mandry dokonał rzeczy niezwykłej, a jednocześnie tak bardzo amerykańskiej czy raczej nowojorskiej. Ten specyficzny klimat Nowego Jorku rozpoznaje się intuicyjnie, przez skórę....