"Myszy i ludzie" to pierwsza książka Steinbecka, którą przeczytałem. Chodziła za mną już od dłuższego czasu. Podobno klasyk - czytałem. Podobno bardzo dobra i wyzwala wiele emocji - twierdzą krytycy. Musiałem to sprawdzić, mimo iż z klasykami często jest tak, że oceniane są one wysoko w kręgu krytyków i wyższej inteligencji, a niekoniecznie trafiają w gusta przeciętnego czytelnika (wcale nie mniej inteligentnego), który z krytyką nie obnosi się wcale albo, co najwyżej, w kręgu znajomych i pomniejszych serwisach społecznościowych. Tym razem jednak jest inaczej. Książka trafia do człowieka i warto ją przeczytać bez względu na gusta i bez względu na krytykę.

Historia "Myszy i ludzi" jest prosta. Ot żyje sobie dwóch przyjaciół: George jest niski, smukły i inteligentny, a Lennie z kolei jest niedorozwiniętym wielkoludem o wielkiej sile, nad którą czasem nie panuje i sprowadza na obu szereg nieszczęść. Oboje podążają przez objętą Wielkim Kryzysem Amerykę w stronę pewnego rancza, gdzie chcą nająć się do pracy, aby zarobić i odłożyć pieniądze na potem, na zakup własnej farmy, na której będą wspólnie hodować króliki i inne zwierzęta.

Nie wiem, jak Steinbeck wypada w innych książkach, ale na ten moment jawi mi się jako modelowy przykład pisarza, od którego początkujący i przyszli pisarze mogą się uczyć jak pisać, bo ma świetny styl (pisze bardzo prosto i przejrzyście), a czytelnicy po prostu go czytać, bo pisze tak, że trafia do człowieka. Prosta fabuła przedstawiająca poważne wartości i problemy, bardzo żywe postaci, zdecydowana przewaga dialogów nad opisami, same opisy ograniczają się do przyrody i oddziałują na czytelnika, bo są bardzo sugestywne, a stylistyka autora jest po prostu bezbłędna.

Co tu więcej powiedzieć o książce, która doczekała się kilku ekranizacji i niezmierzonej ilości opisów, rekomendacji i komentarzy? Czytać, czytać i jeszcze raz czytać. ;)

"Myszy i ludzie" to pierwsza książka Steinbecka, którą przeczytałem. Chodziła za mną już od dłuższego czasu. Podobno klasyk - czytałem. Podobno bardzo dobra i wyzwala wiele emocji - twierdzą krytycy. Musiałem to sprawdzić, mimo iż z klasykami często jest tak, że oceniane są one wysoko w kręgu krytyków i wyższej inteligencji, a niekoniecznie trafiają w gusta przeciętnego...