Przed lekturą "Inferno" Dana Browna postanowiłam przypomnieć sobie "Boską Komedię" Dantego, a dokładniej pierwszą księgę czyli Piekło, chociaż podejrzewam, że nawet całkowity brak znajomości poematu nie przeszkadza w ogóle w lekturze kolejnej książki z przygodami Roberta Langdona.

Przeczytałam całość w liceum i była to lektura trudna oraz pewnie nie do końca przeze mnie zrozumiana, ani wtedy ani teraz. Gdyby nie przypisy to już w ogóle błądziłabym jak dziecko we mgle. Tony symboli, metafor, nawiązań, nazwisk... nie było łatwo. Mimo to nie żałuję czasu poświęconego na ten utwór, nie zawsze przecież trzeba czytać proste i banalne rzeczy, czasami można trochę pogimnastykować szare komórki.

Najbardziej fascynujące dla mnie było i jest oczywiście Piekło, podobnie jak w "Zbrodni i karze" zbrodnia. Pewnie dlatego, że zło zazwyczaj jest bardziej spektakularne od dobra, poza tym bardzo ciekawa byłam, co też oznaczają te dantejskie sceny i ciekawość swą oczywiście zaspokoiłam.

Nad uniwersalnością i tym podobnymi tematami rozwodzić się nie zamierzam, pozostawiam sprawę paniom od polskiego. Ocena może trochę krzywdząca jak na tak znaczące dzieło, ale jestem człowiekiem prostym i mam własny system oceniania, który nie do końca uwzględnia wartość danej książki w historii literatury.

Przed lekturą "Inferno" Dana Browna postanowiłam przypomnieć sobie "Boską Komedię" Dantego, a dokładniej pierwszą księgę czyli Piekło, chociaż podejrzewam, że nawet całkowity brak znajomości poematu nie przeszkadza w ogóle w lekturze kolejnej książki z przygodami Roberta Langdona.

Przeczytałam całość w liceum i była to lektura trudna oraz pewnie nie do końca przeze mnie...