Książkę przeczytałem drugi raz. Na nowo poczułem powiem przygody, która czeka bohaterów. Czytało się w inny sposób. Dało się łatwiej wyśledzić pojawiające się zagadkowe sytuacje i niedokończone dialogi, wiedząc co będzie dalej, mogłem przykuć na nowo uwagę do opisów postaci, do opisu świata. Od początku czytam książkę śledząc trasę bohaterów z ,,mapą Orteliusa". Wyłapałem wiele zapomnianych nazw i opisów. Na nowo powtórzyłem język Starszej Mowy oraz z ogromną satysfakcją przypomniałem sobie cięte dialogi i wspaniałe powiedzenia bohaterów, którymi trochę wzbogaciłem zakładkę cytatów.
Książka mocno zaznacza i silnie stara się nawiązać do współczesnego świata poprzez główny problem poruszony w tej książce, mianowicie problem braku tolerancji. Tolerancji, która tak samo jak w książce Sapkowskiego gaśnie w naszym prawdziwym świecie. I to jest jedna z najlepszych moim zdaniem rzeczy występujących w książkach Sapkowskiego - poruszenie i zobrazowanie problemów, które łączą świat rzeczywisty z fikcyjnym światem stworzonym przez Sapkowskiego. Pełnym przemocy, gwałtu, nietolerancji, wojen, chciwości, żądzy i zdrady. Zastanówcie się, jak silne przesłanie mają przygody Geralta. Za to uwielbiam Sapkowskiego. Warto wspomnieć o tym, jak pięknie pan Andrzej wplata w zdania rzadko, lub w ogóle nie używane słowa, które jednak fantastycznie budują cały klimat. Już nie chodzi mi o samo ,,chędożenie", które ostatnimi czasy stało się bardzo popularne. Uwielbiam sceny walk. Ponieważ są opisane bardzo wyczerpująco, w sposób, który satysfakcjonuje mnie w stu procentach.

Książkę przeczytałem drugi raz. Na nowo poczułem powiem przygody, która czeka bohaterów. Czytało się w inny sposób. Dało się łatwiej wyśledzić pojawiające się zagadkowe sytuacje i niedokończone dialogi, wiedząc co będzie dalej, mogłem przykuć na nowo uwagę do opisów postaci, do opisu świata. Od początku czytam książkę śledząc trasę bohaterów z ,,mapą Orteliusa"....