Nie rozumiem do końca szumu i "och-achów" wokół tej książki, a tym bardziej wokół jej bohatera. Bohaterów wojennych Ameryka czy inne narody mają na pęczki. Wydaje mi się że "niezłomni" teraz milczą (o ile żyją) w poczuciu dumy z tego co przeszli a nie obwieszczają to całemu światu, próbując też na tym zarobić. Prawda jest taka, że sama historia Włocha Zamperiniego jest mało rozbudowana i to widać. Autorka wplata sztucznie, fakty z wojny, które często nie dotyczą słynnego Włocha. Istne statystyki wojenne z dygresją, "kto jest winny", albo po prostu autorka w danej chwili opowiada o kimś zupełnie innym. Fabuła wręcz "faluje" w złym tego słowa znaczeniu. Kilka kartek jest fajnych i wciągających a później posucha i nuda - ile można czytać ten sam schemat - pływanie czy bicie kijem, głodówka i choroby, nie wyłączając nawet biegunki. Jeśli chcecie poczytać o wojnie i bohaterach polecam "Kompanię Braci" Ambrose'go, jeśli chcecie poczytać o niezłomnym biegaczu - historię Forresta Gumpa. "Niezłomny" w obrazie Hillenbrand nie jest według mnie postacią "pomnikową", to zwykły weteran wojenny, który znalazł się w wirze walk II Wojny Światowej, bo w takim czasie przyszło mu po prostu żyć. Podsumowując - ta książka nie jest żadnym specjalnym odkryciem literackim, a z tej tematyki są o wiele lepsze pozycje ksiąźkowe.

Nie rozumiem do końca szumu i "och-achów" wokół tej książki, a tym bardziej wokół jej bohatera. Bohaterów wojennych Ameryka czy inne narody mają na pęczki. Wydaje mi się że "niezłomni" teraz milczą (o ile żyją) w poczuciu dumy z tego co przeszli a nie obwieszczają to całemu światu, próbując też na tym zarobić. Prawda jest taka, że sama historia Włocha Zamperiniego jest mało...