Muzyka jest dla mnie integralną częścią mojego życia. Dzięki niej przetrwałam wiele trudnych doświadczeń i nauczyłam się przeżywać wiele emocji. Jak zapewne niektórzy z Was wiedzą, że muzyka i książki były bardzo ważnym elementem w moim wychowaniu co przekłada się na moje obecne upodobania i zwyczaje. Dlatego też od momentu, kiedy na polskim rynku ukazała się Kiki van Beethoven autorstwa Erica - Emmanuela Schmitta miałam poczucie, że muszę przeczytać tą książkę. Tym bardziej, że uśmiechała się do mnie z witryn księgarni i blogów z recenzjami książek. Dlatego też, kiedy zobaczyłam ją na półce w bibliotece od razu po nią sięgnęłam. Niepozornych rozmiarów powieść jest o tym jaką rolę odgrywa w naszym życiu muzyka i co się stanie jeżeli się na nią zamkniemy - jeśli zbudujemy wokół siebie mur obojętności i braku wrażliwości na coś co do tej pory było dla nas ważne.Na stronie Wydawcy możemy przeczytać opis:
Jeśli istotą twojego życia jest muzyka, co się stanie, gdy wokół ciebie zapadnie cisza? Czy poradzisz sobie z życiem, jego codziennym rytmem? Jak długo będziesz trwać w drętwocie, zanim zorientujesz się, że coś jest nie tak? Że od dawna nic nie czujesz.
Dla Kiki początkiem zmian stała się zapomniana melodia. Wraz z nią wróciły bolesne wspomnienia, ale i coś jeszcze. Nadzieja. I wiara w to, że znowu można poczuć głód życia.
Kiki van Beethoven to bardzo osobista książka Erica-Emmanuela Schmitta, w której z właściwą sobie wrażliwością autor opisuje niezwykły związek sztuki i naszych najsilniejszych emocji.

No właśnie. Co jeśli wokół Ciebie zapadnie cisza? A ty nie zdasz sobie nawet sprawy, że przestałeś słyszeć muzykę, która przemawiała do Ciebie każdą nutą i wywoływała niesamowite emocje? Osobiście nie wyobrażam sobie, że w moim życiu muzyka mogłaby przestać być obecna -, że mogłaby przestać mnie wzruszać i przywracać do życia czy też pozwalać uwalniać się emocjom. Niestety czasem w skutek naszych doświadczeń nieświadomie zamykamy się na piękno, którego przekaźnikiem jest muzyka. Zdarza się, że nie mamy wpływu na powstrzymanie wzrastającego wokół nas muru obojętności. Jednak Kiki van Beethoven pokazuje, że czasem takie zamknięcie się na muzykę dobrze nam robi i sprawia, że odbieramy ją dużo bardziej i znacznie wyraźniej w momencie, kiedy otworzymy się na nią na nowo. Schmitt niepostrzeżenie staje się dla mnie bardzo ważnym autorem, ze względu na to, że w swoich powieściach niesie przesłanie, które jak najbardziej do mnie dociera i skłania do przemyśleń. Fakt, że przeczytałam dopiero dwie Jego powieści nie zmienia tego, że te dwie książki powyższego autora stały się dla mnie jednymi z najważniejszych, jakie do tej pory przeczytałam. Mam nadzieję, że uda mi się sięgnąć po kolejne powieści Schmitta. Moje spotkania z tym powieściopisarzem były jak dotąd bardzo udane, dlatego zachęcam Was do sięgnięcia po jego książki, jeżeli go jeszcze nie znacie. Chociażby w celu znalezienia inspiracji. Ja ją znalazłam:) - a już na pewno zrobiłam kolejny krok do lepszej znajomości muzyki klasycznej, bo zaczęłam bliżej poznawać się z Beethovenem.
A Wy jakie macie doświadczenia z muzyką? Lubicie odkrywać nowych artystów lub w tych, których znacie odnajdujecie wciąż coś nowego? Znacie twórczość pana Schmitta?

Muzyka jest dla mnie integralną częścią mojego życia. Dzięki niej przetrwałam wiele trudnych doświadczeń i nauczyłam się przeżywać wiele emocji. Jak zapewne niektórzy z Was wiedzą, że muzyka i książki były bardzo ważnym elementem w moim wychowaniu co przekłada się na moje obecne upodobania i zwyczaje. Dlatego też od momentu, kiedy na polskim rynku ukazała się Kiki van...