Zawiodłam się. Liczyłam na takie same emocje jak w przypadku Nawałnicy mieczy, a tu klops. Co sprawiło, że książka wywarła na mnie takie wrażenie? Po pierwsze wątek Brana. Zawsze opowieści o młodszym Starku robiły na mnie najlepsze wrażenie, a co zastałam w trakcie czytania lektury? Bran dotarł do celu, stał się zielony, siedzi w jaskini ze starym dziadygą i czeka na zmiłowanie boskie. Nie tego się spodziewałam. Co się stało z Zimnorękim? Kim jest Zimnoręki? Kim są Inni i czego do cholery chcą? Co się stało z Benjenem Starkiem? Na te pytania szukałam odpowiedzi i ich nie znalazłam, niestety... Podobne odczucia wywołują u mnie przygody Jona. Stał się taki jakiś niejonowaty. Chodzi po murze, zgrywa ważniaka i sam nie wie co ze sobą począć. A był taki fantastyczny! Wiązałam z nim olbrzymie nadzieje... Wole już nie wspominać o Deanerys- wkurza mnie to dziewczątko. Stannis- co to za król? Kreatura a nie król... Lepszym władcą byłby niepisaty, nieczytaty Davos. I ta jego Melisandre... oszzzzz... Zawiodłam się, oj jak bardzo się zawiodłam... Jeżeli druga część jest tak samo beznadziejna to wypisuję się z grona fanów G. R. R. Martina!

Zawiodłam się. Liczyłam na takie same emocje jak w przypadku Nawałnicy mieczy, a tu klops. Co sprawiło, że książka wywarła na mnie takie wrażenie? Po pierwsze wątek Brana. Zawsze opowieści o młodszym Starku robiły na mnie najlepsze wrażenie, a co zastałam w trakcie czytania lektury? Bran dotarł do celu, stał się zielony, siedzi w jaskini ze starym dziadygą i czeka na...