Zamiar przeczytania Tego narastał we mnie od lat. Nie przesadzam. Prawdą też jest, że zacząć Kinga miałam od innej książki, ale w bibliotece nie było dostępnego egzemplarza, za to było To. Przeznaczenie?
Może.
Więc uległam.

Ale nie powiem, że przepadłam. To niezaprzeczalnie bardzo dobra powieść. Ale niełatwa, nielekka i dająca się mocno czytelnikowi we znaki.
Zeszło mi na czytanie Tego kilka ładnych dni. Bo nie mogłam na raz, przerywałam, czytałam coś lekkiego, wracałam, znów przerywałam…
Bo To mnie przerażało. I nie, zdecydowanie czynnikiem strachogennym nie był Pennywise, czy cokolwiek w co To się zamieniało. Bo z fantastyką jestem obeznana, nic co paranormalne nie jest mi obce. Przerażało mnie zło w ludziach, a już najbardziej w dzieciach. Tak, wiem, że „To jest alegorią zła tkwiącego w ludziach”. Ale tak serio, nie miałam ochoty bawić się w metafory w trakcie lektury. Dla mnie było To i było prawdziwe zło.
I ono mnie przerastało chwilami.
Opisy występków Tego czytałam z fascynacją, ale bez nadmiaru przerażenia. Ale scena gdy ten potwór w ludzkiej skórze Henry Bowers brał się za któregoś z paczki… Brr….

Ale poza przerażeniem To wzbudza też inne emocje. Wiarę w przyjaźń i wierność przyjaciół. Zdecydowanie tak.
Przypomina tak banalną prawdę, że w każdym z nas tkwi dziecko. Niektórzy się tego wypierają i starają wyzbyć tracąc kawałek siebie.
I ten klimat. King i jego opisy. Z jednej strony chwilami miałam dość, ale z drugiej, gdyby nie one to właśnie nie byłoby klimatu. A dzięki słowom mogłam przenieść się do miasteczka Derry do lat 50’ a następnie do lat 80’. I naprawdę, czułam się jakbym tam była.

Nie będę rozkładać książki na czynniki pierwsze. To już na pewno nie raz było zrobione.
Powiem tyle – To trzeba przeczytać. Chociażby po to żeby wyrobić sobie zdanie.

Zamiar przeczytania Tego narastał we mnie od lat. Nie przesadzam. Prawdą też jest, że zacząć Kinga miałam od innej książki, ale w bibliotece nie było dostępnego egzemplarza, za to było To. Przeznaczenie?
Może.
Więc uległam.

Ale nie powiem, że przepadłam. To niezaprzeczalnie bardzo dobra powieść. Ale niełatwa, nielekka i dająca się mocno czytelnikowi we znaki.
Zeszło mi na...