To jest ten typ książki, po której przeczytaniu pozostaje się w tej samej pozycji przez jeszcze dłuższą chwilę i człowiek dopiero dochodzi do siebie. Inna rzecz, że książka się nie skończyła i ja jako czytelniczka mam mnóstwo pytań, co dalej, co z młodym Bordenem, dlaczego zachowanie Kate na samym końcu było takie, a nie inne i co z Angierem.
Natomiast jeśli chodzi o całość, to spodobał mi się zabieg, w którym na początku dostajemy pewną tajemnicę i obietnicę, że jednak otrzymamy odpowiedź. A następnie autor rzuca nas w przeszłość i ukazuje życie iluzjonisty opowiedziane właśnie przez niego. Dalej ponownie wracamy do teraźniejszości i dostajemy kolejną dawkę sekretów i niewyjaśnionych zjawisk, aby ponownie przenieść się w przeszłość i spojrzeć na wszystkie wydarzenia jeszcze raz, tylko oczami drugiej strony konfliktu. Pamiętnik Dantona przeczytałam niemalże jednym tchem nie chcąc odkładać na później ani strony. I wydawać by się mogło, że już nic mnie nie zdziwi, ale myliłam się.
Chęć przeczytania tej książki była odpowiedzią na film, który naprawdę polubiłam, nawet jeśli wywołał u mnie konsternację.
Cóż mogę jeszcze powiedzieć. Jest wiele magicznych smaczków, iluzjonistycznych. Konflikt pomiędzy dwoma artystami napędza całą historię i determinuje ich poczynania. Dodatkowo mamy wątek z Teslą.
Naprawdę polecam!

To jest ten typ książki, po której przeczytaniu pozostaje się w tej samej pozycji przez jeszcze dłuższą chwilę i człowiek dopiero dochodzi do siebie. Inna rzecz, że książka się nie skończyła i ja jako czytelniczka mam mnóstwo pytań, co dalej, co z młodym Bordenem, dlaczego zachowanie Kate na samym końcu było takie, a nie inne i co z Angierem.
Natomiast jeśli chodzi o...