Nie można o mnie powiedzieć, że nie jestem skłonny do łez.
...Tym bardziej, kiedy czytam takie powieści jak własnie "Dallas '63".

Czy nie wydawało mi się, że King trochę za bardzo przedłuża powieść w środku? Czy nie myślałem, że gdyby skrócić ją o 200 stron, to tak naprawdę nic by się nie stało? Czy nie przypominała mi się trochę sytuacja z "Pod kopułą"? Na wszystkie pytania odpowiedź brzmi - "tak". Jednak "Dallas" znacznie różni się od "Kopuły". Główną różnicą jest zakończenie, które, krótko mówiąc, mnie zmiażdżyło. Czytając te ostatnie zdania książki czułem jak łzy same napływały mi do oczu, a po skończeniu samej lektury ("Ale szybko poszło... Zaraz, zaraz - już pierwsza!") długo nie mogłem zasnąć.

King potrafi stworzyć bohaterów wyrazistych - takich, do których naprawdę można się przywiązać. Potrafi stworzyć relacje pomiędzy tymi ludźmi i historię, którą czytelnik sam przeżywa. Potrafi stworzyć (w tym wypadku raczej "odtworzyć") świat, w którym, przynajmniej w czasie lektury, się żyje. King potrafi zaskoczyć jak mało kto.

Nie opisuję tutaj fabuły, bo krótki jej opis dostępny jest powyżej. Jedyne co chcę zrobić, to z całego serca tę książkę polecić. Warto przejść przez te mniej ciekawe momenty (warto zaznaczyć - mniej ciekawe dla mnie), aby jednak dotrzeć do ostatnich 200-300 stron, bo wtedy ciężko oderwać się choć na moment.

Nie można o mnie powiedzieć, że nie jestem skłonny do łez.
...Tym bardziej, kiedy czytam takie powieści jak własnie "Dallas '63".

Czy nie wydawało mi się, że King trochę za bardzo przedłuża powieść w środku? Czy nie myślałem, że gdyby skrócić ją o 200 stron, to tak naprawdę nic by się nie stało? Czy nie przypominała mi się trochę sytuacja z "Pod kopułą"? Na wszystkie...