Nostalgiczna opowieść prawie anonimowej kobiety, która dowiaduje się że jest poważnie chora. Kobieta ma żydowskie korzenie, wychowała się w Polsce, ale dorosłe życie spędziła w Izraelu.
Pewne elementy biografii autorki - Violi Wein - pokrywają się z historią głównej bohaterki. Jej najbardziej wybijającą się cechą jest samotność.
Samotna była w dziciństwie, bo nie zaznała miłości rodziców. W szkole walczyła o uznanie i akceptację rówieśników. Samotna jest też w obliczu choroby, nie ma przy niej męża ani dzieci.
Teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami. Jest trochę nawiązań do polityki, ale niewiele. Trochę zadumy nad życiem i jego jakością, nad tym czy można było je przeżyć lepiej, czy też okoliczności wymogły ból i rozczarowania, których doznała główna bohaterka. Nie raz dosięgnął ją kryzys dotyczący uczuć, pochodzenia, tożsamości, wyobcowanie, brak korzeni.
Proza bardzo prosta i oszczędna w słowa, bez upiększeń, prawdziwa i szczera.
Dla mnie taki przystanek prawie na sam koniec roku.

Nostalgiczna opowieść prawie anonimowej kobiety, która dowiaduje się że jest poważnie chora. Kobieta ma żydowskie korzenie, wychowała się w Polsce, ale dorosłe życie spędziła w Izraelu.
Pewne elementy biografii autorki - Violi Wein - pokrywają się z historią głównej bohaterki. Jej najbardziej wybijającą się cechą jest samotność.
Samotna była w dziciństwie, bo nie zaznała...

Kiedy śmierć staje się czymś więcej niż tylko odległą abstrakcją, przychodzi moment, w którym człowiek zaczyna zastanawiać się nad życiem i nad tym, czy przeżył je wystarczająco dobrze.

W takim momencie poznajemy bohaterkę najnowszej książki Violi Wein "Jerozolimskie morze". Nie znamy ani jej imienia, ani wieku, ani tego, co robi w życiu. Poznajemy za to jej przeszłość. Życie sprzed choroby. Życie, które raniło, osamotniło i rozczarowywało na każdym kroku. Życie, które zadało tyle bólu, że wiadomość o nowotworze nie robi na niej większego wrażenia…
„Mąż czeka na zewnątrz? Nie ma męża? Dzieci są? Też nie ma? Kto jest?”[s. 13]. Problem w tym, że nie ma nikogo… Nikogo, kto czeka. Nikogo, kto wspiera. Nikogo, kto kocha… Osamotniona. Bezradna. Od zawsze piętnowana za żydowskie pochodzenie. Za to pochodzenie, o którym prawdy dowiaduje się dopiero w dorosłym życiu…

Bohaterka powieści zmaga się nie tylko z rzeczywistością, ale również – a może przede wszystkim – z przeszłością. Obraz współczesnej Jerozolimy, sytuacja polityczna oraz życie bohaterki w tym kraju przeplatane są z obrazami wspomnień z dzieciństwa i młodości w powojennej Polsce – kraju, który tak bardzo kochała i który uważała za dom…
Mimo to zdecydowano za nią. Z dwoma walizkami w ręku, z pięciodolarówką, paroma zdjęciami i biletem w jedną stronę musiała z tego domu wyjechać, zostawiając za sobą obraz oddalającego się warszawskiego peronu. A wraz z nim obraz Szklarskiej Poręby, obraz cioci Zosi i cioć z kuchni, które obdarzyły ją taką miłością, jakiej nigdy nie zaznała od rodziców, obraz przyjaciół, pierwszych miłości, beztroskich wyjazdów na Mazury, obraz Sabinki i ślimaków, którzy odeszli do tego raju, w który nikt nie wierzy, że jest.

Viola Wein, tak jak i jej bohaterka, urodziła się i spędziła młodość w Polsce, po czym w wieku dwudziestukilku lat wyemigrowała do Izraela. Jerozolimskie morze to jej trzecie dzieło, w którym, tak jak i we wcześniejszych utworach, kładzie nacisk na relacje polityczno-społeczne, na tożsamościowe i emocjonalne rozterki bohaterów oraz na to, jak dzieciństwo potrafi zdeterminować późniejsze życie człowieka.

Jej proza pozbawiona jest zbędnych słów. W prostocie i zwięzłości, ukazuje życie takim, jakie jest. Bez ozdobników i niepotrzebnych myśli. Proste, zwyczajne i do bólu prawdziwe. W piękny i niezwykły sposób przedstawia historię kobiety, która dzięki swojej anonimowości, staje się symbolem każdego człowieka, który borykając się z problemami narodowościowymi, nie potrafi znaleźć swojego miejsca w świecie, każdego, który pragnie rozliczyć się z przeszłością, każdego, który codziennie walczy o lepsze jutro...

[http://planetakobiet.com.pl/artykul-3287-jerozolimskiemorze.htm#1]
[http://papieros-w-filizance.blogspot.com/2012/03/jerozolimskie-morze-viola-wein.html]

Kiedy śmierć staje się czymś więcej niż tylko odległą abstrakcją, przychodzi moment, w którym człowiek zaczyna zastanawiać się nad życiem i nad tym, czy przeżył je wystarczająco dobrze.

W takim momencie poznajemy bohaterkę najnowszej książki Violi Wein "Jerozolimskie morze". Nie znamy ani jej imienia, ani wieku, ani tego, co robi w życiu. Poznajemy za to jej przeszłość....