"W mojej mikroskopijnej kawalerce na Starym Mieście w Warszawie wszystkie ściany, od podłogi aż do sufitu, pokryte były półkami pełnymi książek"

I jak tu nie kochać Pana Samochodzika? :)

Sprawa złotej rękawicy i pięknego wiersza nie należy do moich ulubionych przygód pana Tomasza. Powodów tego stanu rzeczy jest kilka. Najważniejsza zmiana czyli zamiana wehikułu na Krasulę aż tak bardzo mi nie przeszkadzała, historia Krasuli była zbyt sympatyczna, żeby nie polubić tego jachtu. Pomysł na zorganizowanie wyprawy w poszukiwaniu autora "Złotej rękawicy" też nie był zły, ale gdy niedługo po rozpoczęciu załoga rozsypała się, Kika powróciła na łono rodziny, pani Księżyc wylądowała w domu pisarza i zapałała do niego wielkim uczuciem, a pan Samochodzik zajął się ratowaniem z opresji pięknej i rozkapryszonej Diany Denver - trochę mi się przestało podobać. I ten pomysł na włączenie Rogera Moore'a, chyba trochę zbyt szalony jak na mój gust. Wolałam harcerzy, ewentualnie kolegę Bigosa.

Sprawa złotej rękawicy niestety zeszła na dalszy plan, za mało poszukiwania skarbu, za dużo panny D.D. vel DeDeTe - od popularnego wtedy środka ochrony roślin. Widocznie nie tylko mnie działała ona na nerwy, skoro dostała tak uroczy przydomek, od którego owady padały trupem.

Jedno jednak muszę przyznać, powstanie Pana Baniolety ubawiło mnie niezmiernie, to najlepszy żart tej części :)

"W mojej mikroskopijnej kawalerce na Starym Mieście w Warszawie wszystkie ściany, od podłogi aż do sufitu, pokryte były półkami pełnymi książek"

I jak tu nie kochać Pana Samochodzika? :)

Sprawa złotej rękawicy i pięknego wiersza nie należy do moich ulubionych przygód pana Tomasza. Powodów tego stanu rzeczy jest kilka. Najważniejsza zmiana czyli zamiana wehikułu na Krasulę...