"Księga strachów" to już drugi tom przygód Pana Samochodzika, jaki miałam okazję przeczytać. Podobnie jak część pierwsza jest lekką, przyjemną i wciągającą lekturą. Idealną na wakacyjne wyjazdy lub kryzys czytelniczy.

Po zniknięciu moich zupełnie niesłusznych uprzedzeń dotyczących nazwy całej serii jak i miejsca akcji, z dużym entuzjazmem myślałam o możliwości przeczytania kolejnych tomów. "Księga strachów" różni się jednak pod wieloma względami od "Wyspy złoczyńców" i nie jestem w stanie wyrobić sobie o niej jednoznacznie pozytywnej opinii. Liczyłam na dużą dawkę przygód i co prawda otrzymałam ją, ale czuję pewien niesmak związany z widoczną niespójnością tekstu. Pomysł był dobry, ale połączenie go w jakiś logiczny ciąg wydarzeń już nie wyszło autorowi zbyt dobrze. Miałam także nadzieję na ujawnienie przynajmniej kilku fragmentów z odnalezionego pamiętnika, ale rozczarowałam się po raz kolejny, gdyż fabuła skupia się jedynie na poszukiwaniach. Tak jak w "Wyspie złoczyńców" było to naturalne (Pan Samochodzik szukał zaginionych zbiorów), tak w kwestii pamiętnika brakowało mi dokładniejszego opisu, co się w nim znajdowało. Na plus mogę natomiast zaliczyć bardzo zabawne fragmenty z Panem Samochodzikiem i Zenobią w roli głównej.

Pomimo obecności kilku niedociągnięć książkę czytało mi się niezwykle przyjemnie i lekko. Bardziej wciągnęłam się w "Wyspę złoczyńców", ale nie zmienia to faktu, że "Księga strachów" również jest dobrą powieścią. Polecam miłośnikom serii o Panu Samochodziku. (o ile takie osoby jeszcze jej nie przeczytały).

"Księga strachów" to już drugi tom przygód Pana Samochodzika, jaki miałam okazję przeczytać. Podobnie jak część pierwsza jest lekką, przyjemną i wciągającą lekturą. Idealną na wakacyjne wyjazdy lub kryzys czytelniczy.

Po zniknięciu moich zupełnie niesłusznych uprzedzeń dotyczących nazwy całej serii jak i miejsca akcji, z dużym entuzjazmem myślałam o możliwości przeczytania...