Dopóki nie sięgnęłam po tę książkę, nie zdawałam sobie sprawy z tego, że sagi rodzinne nie są najwyraźniej dla mnie. Generalnie wszystko fajnie, a historie kobiet niezwykle ciekawe, chociaż miejscami zwątpiłam, gdy autorce nie wystarczyło zagłębianie się w to co działo się około roku 1900 i sięgała dalej, duuużo dalej. Osobiście najbardziej przypadły mi do gustu fragmenty opisujące Marię Jałoch, bo tak naprawdę to chyba jedyna postać o której mogę napisać, że faktycznie jest "mądrą i zaradną kobietą". Wszystkie natomiast są doświadczone przez los, spotykają na swojej drodze prawdziwą miłość, która jednak nie daje im szczęścia na dłużej...

W przypadku natomiast współczesnej bohaterki, czyli Asi? Najbardziej zniechęciły mnie te idealne zbiegi okoliczności. Najpierw majętny kochanek, który owszem, zdradza ją, ale ucieka mu właściwie bez problemu. Później znienacka spadek, świetna praca i bezproblemowy wyjazd z kraju, bo chociaż mąż i ojciec jej córki też ją zdradza, to właściwie również staje się tylko mało liczącym się epizodem w porównaniu do tego, co Asia zyskuje materialnie niemalże z dnia na dzień.

Co mnie natomiast najbardziej odrzucało od tej książki, to niewątpliwie obraz mężczyzn, którym uraczyła nas autorka. Jeśli nie gwałcili i nie zdradzali swoich kobiet, to ostatecznie okazywali się homoseksualni. Na tę chwilę chyba jedynym wyjątkiem od tej reguły był ojciec Asi, który w sumie przedstawiony został niewiele lepiej jako cichy pantoflarz, pozwalający swojej żonie na każdy kaprys i wybuch złości, nadal patrząc na nią cielęcym spojrzeniem. Gdyby tak faktycznie miał wyglądać świat, to ja dziękuję bardzo. Rozumiem, że miało to oczywisty cel, by przedstawić wszystkie kobiety w lepszym świetle, ale po pewnym czasie męczyło straszliwie, a większość bohaterek jak podejmowała głupie i samolubne decyzje, tak je podejmowała i żaden facet im do tego potrzebny nie był.


Generalnie do rzeczy podchodząc, to jest dobra książka, ciekawie opisana i gdyby tylko nie irytowała tą walecznością i zaradnością kobiet i tylko kobiet, to czytałoby się ją zdecydowanie lepiej, a i w moich oczach wiele by zyskała. Nie lubię skrajności, a po pozostałe części z całą pewnością nie sięgnę.

Dopóki nie sięgnęłam po tę książkę, nie zdawałam sobie sprawy z tego, że sagi rodzinne nie są najwyraźniej dla mnie. Generalnie wszystko fajnie, a historie kobiet niezwykle ciekawe, chociaż miejscami zwątpiłam, gdy autorce nie wystarczyło zagłębianie się w to co działo się około roku 1900 i sięgała dalej, duuużo dalej. Osobiście najbardziej przypadły mi do gustu fragmenty...