Matki, żony, czarownice

Ciężko się czytało. Na tyle, aby nie mieć chęci na kolejne części. Mieszkały mi się te wszystkie Marie. Prawie co drugi rozdział inna bohaterka, inny czas. Za mało wspólnych elementów a za dużo skakania po czasach. Z każdym kolejnym rozdziałem i bohaterką glupialam i gubiłam się coraz bardziej. Nie mogę napisać, że to był stracony czas, gdyż nawet kiepskie książki coś wnoszą. Ale za kolejne tomy podziękuję 😊

Ciężko się czytało. Na tyle, aby nie mieć chęci na kolejne części. Mieszkały mi się te wszystkie Marie. Prawie co drugi rozdział inna bohaterka, inny czas. Za mało wspólnych elementów a za dużo skakania po czasach. Z każdym kolejnym rozdziałem i bohaterką glupialam i gubiłam się coraz bardziej. Nie mogę napisać, że to był stracony czas, gdyż nawet kiepskie książki coś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam. Jedna z najlepszych powieści jakie w życiu czytałam.

Uwielbiam. Jedna z najlepszych powieści jakie w życiu czytałam.

Pokaż mimo to

Lubię jak treść książki jest podawana chronologicznie a tam wszystko było wymieszane. Daty skakały raz wte raz wewte, nie bardzo mi to odpowiadało jak musiałam szukać wątków.Polecam wszystkim osobom które lubią taki układ treści.

Lubię jak treść książki jest podawana chronologicznie a tam wszystko było wymieszane. Daty skakały raz wte raz wewte, nie bardzo mi to odpowiadało jak musiałam szukać wątków.Polecam wszystkim osobom które lubią taki układ treści.

Pokaż mimo to

Nie mogłam się od niej oderwać. Świetnie napisana, tak jak lubię, czyli lekko, łatwo i przyjemnie. Zmiana wątku ilekroć współczesność zaczynała mnie męczyć. A skoki w przeszłość po linii antenatek, za każdym razem wciągał i nadawał nowego wymiaru wcześniejszym i późniejszym wydarzeniom.

Klasycznie przeszłość była ciekawsza, niż współczesność. Mam wrażenie, że główna bohaterka, była najmniej dopracowana. A miała za zadanie wprowadzić nas w te zaskakujące wydarzenia i jakoś je posklejać. Po za tym była piękna, rudowłosa, mądra, wyjątkowa ... idealna. Nawet te jej problemy, jakoś mało emocji wywoływały. Ale tak serio ile jest rzeczywiście ciekawych bohaterek, zazwyczaj to cała reszta je niesie. I tak jest w przypadku Asi.

Pierścień miłości i przebaczenia, łączy kobiety, przechodzi z pokolenia na pokolenie i ma jakiś wpływ na ich życie, ale jaki? Bez niego nie znajdą prawdziwej miłości? Liczyłam, że autorka zrobi z nim coś więcej.

Potencjał tej historii jest ogromny, wykonanie mogłoby być lepsze. Ale są kolejne tomy, więc może one wypełnią ten niedosyt, który czuję.

I co wynika z mojego marudzenia?

Książka mi się podobała, uważam, że jest jedną z lepszych obyczajówek jakie czytałam. Jasne mogłaby być lepiej dopracowana, mniej schematyczna, mniej irytująca. Ale i tak sięgnę po kolejne tomy, bo jestem ogromnie ciekawa, co jeszcze autorka wymyśliła. Tym bardziej, że jest to jedna z pierwszych, wydanych jej książek.

Nie mogłam się od niej oderwać. Świetnie napisana, tak jak lubię, czyli lekko, łatwo i przyjemnie. Zmiana wątku ilekroć współczesność zaczynała mnie męczyć. A skoki w przeszłość po linii antenatek, za każdym razem wciągał i nadawał nowego wymiaru wcześniejszym i późniejszym wydarzeniom.

Klasycznie przeszłość była ciekawsza, niż współczesność. Mam wrażenie, że główna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemna saga rodzinna. Warto przeczytać. Spokojna i miła lektura z przesłaniem "miłość i przebaczenie", czyli to co najważniejsze w życiu

Bardzo przyjemna saga rodzinna. Warto przeczytać. Spokojna i miła lektura z przesłaniem "miłość i przebaczenie", czyli to co najważniejsze w życiu

Pokaż mimo to

Książkę od początku czytało się przyjemnie. Sposób pisania autorki przyjemny w odbiorze.

Odniosę się do bohaterów, niestety jedna z głównych bohaterek Krystyna nie przypadła mi do gustu. Bardzo samolubna osoba, zapatrzona w siebie, która nie widzi nic poza czubkiem własnego nosa. Jaka to ona nie jest pokrzywdzona przez los, że spotkała na swojej drodze Rysia.
W dalszych etapach czytania, Krystyna staje się coraz bardziej irytująca. Wydaje się zupełnie inna niż pozostałe kobiety w jej rodzinie. Jest to bardzo infantylna osoba, myślę że autorka bardzo dobrze przedstawiła obraz tej osoby. Działa na nerwy, ale przecież nie każdą postać trzeba lubić.

Historia pokoleń kobiet bardzo ciekawa. Każda z bohaterek jest inna i ciekawie poznaje się dalsze, a raczej wcześniejsze losy bohaterek książki. Historia jest czasem zaskakująca. Historia z pierścionkiem bardzo ciekawa. Momentami z początku trzeba się skupić, żeby zrozumieć kto jest kim ze względu na sposób w jaki książka jest napisana. Jest osadzona w rożnym czasie, dlatego trzeba dostosowywać się do danego fragmentu i czasu w jakim dany fragment jest osadzony.

Pomimo, że kobiety tak do siebie wizualnie podobne, to jednak różne, każda inna, z innym charakterem, historią i życiem, a jednak wszystkie kobiety coś łączy.. magiczny pierścień i ciekawa historia rodzinna.

Książka się rozkręca, poznajemy historie rodziny i przeszłość. Robi się ciekawie. Z czasem poznajemy tajemnicę, która skrywa zaskakujące losy wielu pokoleń kobiet z tego rodu.

Większość męskich postaci w książce zostało przedstawionych jako ci źli, zdrajcy, a kobiety jako pokrzywdzone przez los. Chociaż same były podstępne i wykorzystywany różne „sztuczki”. Nie do końca się z tym zgadzam i jest to trochę przekrzywiony i krzywdzący obraz mężczyzny i kobiety.

Większość kobiet z rodu tej rodziny były złymi matkami, zapatrzonymi w siebie i swoje wymyślane przez siebie same problemy. Nie interesowały się swoimi córkami, krzywdziły je, a te później wyrastały na takie same osoby jak one. Aczkolwiek zdarzały się wyjątki w historii tych kobiet i nie wszystkie były złymi osobami.

Sama lubię słuchać o swoich korzeniach i przodkach, więc miło czytało się te opowieści, ciekawe doznanie. Interesująco było towarzyszyć Joannie w poznawaniu jej korzeni i historii rodzinnych sprzed wielu lat.

Trochę uciążliwe było to, że dużo osób ma na imię Maria, przez co można się pogubić. Ma to jednak podłoże religijne i jest związane z historią rodu tych kobiet.

Podobały mi się powroty do przeszłości, do czasów wojny, ale i do tych wcześniejszych lat. Ciekawe spojrzenie.

Gdy cofamy się do dawnych lat, niektóre momenty są drastyczne, przyznam że nie spodziewałam się takich scen w tej książce - nie jest to wcale minusem, po prostu spostrzeżenie.

Powyższe przemyślenia są głównie przemyśleniami na temat postaci oraz ich charakterów, a nie ocenianiem sposobu pisania autorki. Moim zdaniem bardzo dobrze opowiedziała tak zagmatwaną historię rodzinną. A to, że niektóre postaci są w odbiorze irytujące, dobrze świadczy o autorce. Potrafi wzbudzić w czytelniku różne emocje i wrażenia.

Książkę od początku czytało się przyjemnie. Sposób pisania autorki przyjemny w odbiorze.

Odniosę się do bohaterów, niestety jedna z głównych bohaterek Krystyna nie przypadła mi do gustu. Bardzo samolubna osoba, zapatrzona w siebie, która nie widzi nic poza czubkiem własnego nosa. Jaka to ona nie jest pokrzywdzona przez los, że spotkała na swojej drodze Rysia.
W dalszych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

trafiłam na serie przez przypadek . Lubie takie przypadki. teraźniejszośc i historia w jednym. a . cała seria rewelacyjna, mimo wielu wątków ( a niekiedy sie gubiłam i wytracało mnie to z rytmu).
Polecam całkowicie i zdecyowanie dla soób któe lubią wątli historiczne i skomplikwoane historie.
jesli jestes na etapie decyzji czy przecztasz pierwsza książkę z serii już teraz plecam poszukać drugiej i trzeciej - bo wciaga-)

trafiłam na serie przez przypadek . Lubie takie przypadki. teraźniejszośc i historia w jednym. a . cała seria rewelacyjna, mimo wielu wątków ( a niekiedy sie gubiłam i wytracało mnie to z rytmu).
Polecam całkowicie i zdecyowanie dla soób któe lubią wątli historiczne i skomplikwoane historie.
jesli jestes na etapie decyzji czy przecztasz pierwsza książkę z serii już teraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam wrażenie, że to dwie różne książki. Na początku czytało się szybciutko (i hm... bezmózgowo) przez te ploteczki i opowiastki o niczym. Do połowy wydawało mi się jakbym oglądała jakiś tani, typowo babski serial - sami źli faceci, same cudowne i skrzywdzone przez nich kobiety. Te zdrobnienia, język, mdłe bohaterki bez wyrazu, z którymi ani nie chcesz się zaprzyjaźnić ani nie chce Ci się o nich czytać.

Przez małą chwilę poczułam się zaciekawiona, ale tylko i wyłącznie w momencie czytania o wojennych losach jednej z bohaterek.

A potem nagle trach! Przenosimy się daleko w czasie i druga połowa książki jest zupełnie oderwana i czyta się topornie. I jest tak naciągana i nieprawdopodobna, że aż ściska.
Ogólnie przez całą książkę wszelkie wątki przedstawione są bardzo chaotycznie i ciężko się w nich połapać. A może nie byłam zbyt wciągnięta w historię, żeby się w nich zagłębiać?

Dobrnęłam do końca, bo nie chciałam mieć wyrzutów sumienia.

Miałam wrażenie, że to dwie różne książki. Na początku czytało się szybciutko (i hm... bezmózgowo) przez te ploteczki i opowiastki o niczym. Do połowy wydawało mi się jakbym oglądała jakiś tani, typowo babski serial - sami źli faceci, same cudowne i skrzywdzone przez nich kobiety. Te zdrobnienia, język, mdłe bohaterki bez wyrazu, z którymi ani nie chcesz się zaprzyjaźnić...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest niestety nierówna i autorka nie do końca potrafiła się zdecydować, czy piszę powieść obyczajową (czyli przez większą część) czy nagle robi twista i snuje opowieść fantastyczno-romansową. Nie wyszło to tej powieści na dobre, czytając miałam wrażenie, że najpierw napisano lwią część o losach Marii, Krystyny i Joanny, a potem autorka dopisała jeszcze trochę zagrzebując się w historii kilku pań żyjących wcześniej (ale już na losy Róży nie starczyło miejsca czy pomysłu?), włączając w to autentyczne postaci historyczne (śmierć Norwida była wciśnięta na jednej stronie zupełnie na siłę i nieracjonalnie, ukazując Saint-Germaina w bardzo negatywnym świetle : facet był nieprzyzwoicie bogaty, dbał niby o spadkobierczynie pierścienie, wiedział, że Norwid umiera w nędzy i nawet nie dał kilku drobniaków, żeby tamten umarł w przyzwoitych warunkach?!). Wciskanie na siłę autentycznych postaci nie wyszło powieści niestety na dobre.
Kolejna kwestia - nie rozumiem, dlaczego w przejęciu spadku kompletnie pominięto Krystynę! Przecież żyła, a córeczka nawet słowem bodajże mamusi nie wspomina, że właśnie odziedziczyły fortunę! Powinny razem w tym uczestniczyć, w odkrywaniu tajemnicy. Nie rozumiem tego zagrania ze strony autorki, bo przecież postać Krystyny w pierwszej części książki jest istotna.
Czy tylko ja odniosłam wrażenie czytając krótką notkę biograficzną Joanny Miszczuk, że główna bohaterka ma nie tylko jej imię, ale jest także alter ego pisarki? Nie wiem, czy to dobrze czy źle, choć bezwiednie pomyślałam, że jako były mąż poczułabym się mało komfortowo - czytelnicy nie będą wiedzieć ile prawdy odnoście związku Asi z Piotrusiem oraz Jolki z Krzyśkiem to autobiograficzne przeżycia pisarki.
Ogólnie książka napisana jest ciekawie i czyta się z zainteresowaniem - do momentu otrzymania spadku. Trochę może za dużo w niej pieniędzy, luksusów, aby przeciętny czytelnik poczuł klimat ludzi z prawdziwą kasą, a za mało powtarzanej co raz miłości i prawdziwych uczuć.

P.S. Niestety, kolejne dwie części są dużo słabsze i przeczytałam je tylko po to, żeby się dowiedzieć jak skończy się ta historia.

Książka jest niestety nierówna i autorka nie do końca potrafiła się zdecydować, czy piszę powieść obyczajową (czyli przez większą część) czy nagle robi twista i snuje opowieść fantastyczno-romansową. Nie wyszło to tej powieści na dobre, czytając miałam wrażenie, że najpierw napisano lwią część o losach Marii, Krystyny i Joanny, a potem autorka dopisała jeszcze trochę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Aż wstyd przyznać się, ale bardzo bardzo rzadko sięgam po polskich autorów. Kiedyś zraziłam się po paru książkach i tym sposobem z gracją omijałam polskich pisarzy.
Zgodnie z wyzwaniem czytelniczym LC 2019 sięgałam po gatunek książki, który normalnie omijam i spośród mego ksiegozbioru (ponad 300) znalazłam aż 4 książki. I wybrałam właśnie "Matki, żony, czarownice".
Generalnie jestem bardzo zaskoczona, bo jest to tym książko kobiecej (jak nazywam ten dział w moim księgozbiorze), który lubię. Rozterki kobiet, które trafiają na trop nie rozwiązanej lub ukrywanej tajemnicy rodzinnej.
I tutaj nie zawiodłam się, główna bohaterka, przeżywa kryzys w swoim drugim małżeństwie, aż w końcu postanawia przyjąć propozycję pracy w Berlinie. Joasia zostaje oddelegowana do ciekawego, ale wymagającego projektu w Paryżu. I zbiegiem okoliczności dowiaduje się, że jest spadkobierczynią, majątku, który czeka na właścicielkę już wiele wiele lat.
Ale chwila, kim były jej przodkowie? I jaki ma z tym związek pierścionek, który dostała od swojej matki?

Aż wstyd przyznać się, ale bardzo bardzo rzadko sięgam po polskich autorów. Kiedyś zraziłam się po paru książkach i tym sposobem z gracją omijałam polskich pisarzy.
Zgodnie z wyzwaniem czytelniczym LC 2019 sięgałam po gatunek książki, który normalnie omijam i spośród mego ksiegozbioru (ponad 300) znalazłam aż 4 książki. I wybrałam właśnie "Matki, żony,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to