Już dość dawno upatrzyłam sobie na lubimyczytac.pl "Królestwo czarnego łabędzia". Przeczytałam wiele niepochlebnych opinii, ale stwierdziłam, że muszę sama ją przeczytać, a nie bazować na opiniach innych ludzi.
Kiedy poszłam do biblioteki, obejrzałam półki i trafiłam na tą książki i postanowiłam ją wypożyczyć. Właśni przed chwilą ją odłożyłam, a czytanie zajęło mi dwa dni.

Kiedy zaczęłam czytać zapowiadało się bardzo fajnie. Tajemniczy sklep z antykami, dziwny staruszek, srebrna szkatułka. Ciekawy był pomysł z robieniem biżuterii ze starych sygnetów i galeria w domu.
Książka zaczęła mnie ciekawić i czytałam dalej. Kiedy Garet spotkała się pierwszy raz z Willem stwierdziłam, że ten bohater coś ukrywa, ale kiedy uratował ja przed mantykorą i okazał się być wampirem. Pomyślałam - Nie, nie , nie! Nie czytam dalej. Dlaczego akurat wampir?
Nie ma innych stworzeń? Trzeba było rzucić na niego klątwę, albo coś w tym stylu. Miała ochotę rzucić książkę, ale w końcu przemogłam się i czytałam dalej. Później wątek "wampiryczny" wcale mi nie przeszkadzał i się przyzwyczaiłam.
Podobała mi się wartka akcja i bohaterowie. Każdy skrywał jakiś sekret lub miał mroczną przeszłość, np. ojciec Garet - dalej rozpamiętywał czasy wojny i 10 lat temu był oskarżony o jakiś przekręt. postacie z pewnością nie były wyidealizowane. Garet z pewnością nie była kryształowa i to w sumie dobrze, bo nie lubię "doskonałych" głównych bohaterek.
Postać Oberona ze "Snu nocy letniej" fajnie wkomponowano w książkę, ale podobny zabieg był w "Żelaznym królu".
Zakończenie zachęca do przeczytania kolejnego tomu. Dobrze, że Will nie odszukał Garet. To by było ckliwe.
Muszę jednak napisać, że motyw dziewczyny ratującej świat z ukochanym u boku jest dość oklepany i nie zaskakuje czytelnika.
Mogę jednak stwierdzić, że "Królestwo czarnego łabędzia" nie było najgorszą książką. Pomimo powtarzających się z innych książek wątków, ta nawet mi się podobała.

Już dość dawno upatrzyłam sobie na lubimyczytac.pl "Królestwo czarnego łabędzia". Przeczytałam wiele niepochlebnych opinii, ale stwierdziłam, że muszę sama ją przeczytać, a nie bazować na opiniach innych ludzi.
Kiedy poszłam do biblioteki, obejrzałam półki i trafiłam na tą książki i postanowiłam ją wypożyczyć. Właśni przed chwilą ją odłożyłam, a czytanie zajęło mi dwa dni....