Na "Wezwanie do miłości" Anthony'ego De Mello - hinduskiego jezuity, psychoterapeuty, trafiłam za sprawą jednego z użytkowników. Odkrycie cieszy mnie zarówno jako filozofa z wykształcenia oraz osobę poszukującą odpowiedzi na przeróżne pytania.
"Wezwanie do miłości" to krótki zbiór tekstów, który zmusza do refleksji nad własnym życiem, postrzeganiem świata, nad pojęciem "szczęścia" oraz nad tym, co je blokuje i nie pozwala czuć się naprawdę wolnym.

Niektórzy twierdzą, że A. De Mello powtarza prawdy, które już wszyscy znamy. Oczywiście słyszeliśmy już, że miłość może istnieć tylko razem z wolnością, że wdzięczność jest źródłem naszego wzrastania a porównywanie się z innymi przeczy wewnętrznej równowadze.

"Jeśli pragniesz kochać, musisz się jeszcze raz nauczyć widzieć. A jeśli chcesz widzieć, musisz zrezygnować z narkotyku. [...] w swoim sercu będziesz teraz nareszcie wolny i zupełnie sam. Tylko w tym odosobnieniu, tej całkowitej samotności umrze uzależnienie i pragnienie, a narodzi się zdolność do miłości. Bo nie będziesz już patrzył na innych jak na środki zaspokojenia twojego narkotycznego głodu."

Fakt prawd oczywistych, lub "odgrzewanych" - jak niektórzy twierdzą, mnie nie interesuje. Istotne jest tylko to, że można w niej znaleźć coś dla siebie, rozwiązanie jakiegoś głęboko zakorzenionego problemu, że może warto stanąć nieco z boku i od nowa przyjrzeć się własnemu życiu. Nawet drugi, piąty czy setny raz. Wierzę, że ten typ książek wpada nam w ręce w jakimś celu. Polecam, nawet jeśli nie do końca zgadzam się z autorem w każdym zdaniu.

Na "Wezwanie do miłości" Anthony'ego De Mello - hinduskiego jezuity, psychoterapeuty, trafiłam za sprawą jednego z użytkowników. Odkrycie cieszy mnie zarówno jako filozofa z wykształcenia oraz osobę poszukującą odpowiedzi na przeróżne pytania.
"Wezwanie do miłości" to krótki zbiór tekstów, który zmusza do refleksji nad własnym życiem, postrzeganiem świata, nad pojęciem...