Mam mieszane uczucia. Książki o wampirach zwykle kupuję "w ciemno" i bardzo mi się podobają, a jednak teraz nie mogłam się wczuć w tę historię. Być może dlatego, że to już bodajże dziewiąta część tej serii i nie wiem, co wydarzyło się wcześniej? Czasami nie mogłam się odnaleźć.
Czytałam część pierwszą i trzecią tej serii. "Mroczny kochanek" spodobał mi się, a "Wieczna miłość" dołączyła do grona moich ulubionych książek!
Dlatego jestem zdziwiona, że na początku mojej przygody z "Drogą przeznaczenia" męczyłam się i trochę zmuszałam do czytania. Sądzę, że wpływ na to mogły mieć książki, które czytałam chwilę wcześniej. Były one delikatniejsze, a tu język był taki dobitny.
Mimo wszystko, w końcu przyzwyczaiłam się do Johna i Xhex, a także to pozostałych osób, na przykład do Khilla i Blastha. Po 200 stronie zaczęła mnie wciągać ta historia. Nie porwała mnie szalenie, ale zaciekawiła i wypadałoby teraz przeczytać kolejną część, bo przecież jeszcze nic się nie wyjaśniło. :)
W niektórych chwilach książka wywołała uśmiech na mojej twarzy, między innymi rozbawiły mnie te słowa: "Dostać kosza od kogoś takiego to jak zakaz wstępu do parku publicznego." (str.44)

Mam mieszane uczucia. Książki o wampirach zwykle kupuję "w ciemno" i bardzo mi się podobają, a jednak teraz nie mogłam się wczuć w tę historię. Być może dlatego, że to już bodajże dziewiąta część tej serii i nie wiem, co wydarzyło się wcześniej? Czasami nie mogłam się odnaleźć.
Czytałam część pierwszą i trzecią tej serii. "Mroczny kochanek" spodobał mi się, a "Wieczna...