Nie ukrywam - o świecie "Hellboya" wiem naprawdę niewiele, coś-niecoś czytałam dawno temu, a tylko jeden tomik mam na własność. Ale to nie przeszkadza mi w cieszeniu się tą pozycją.

Na "Prawą rękę zniszczenia" składa się kilka przygód naszego bohatera, co to ziemskiego chleba darmo nie żre, tylko skutecznie tępi wszelką zarazę niepokojącą śmiertelników. Autor każe zmierzyć się Hellboyowi z paskudztwami znanymi z legend, sięgając m. in. przy tym do mitologii japońskiej i podań norweskich - niewiele można dowiedzieć się z tej pozycji o oryginalnych przekazach, ale to nie notatka z Wikipedii, tylko luźna podstawa dla dobrych historyjek.
Humorystyczna miniaturka o dwuletnim pomiocie piekielnym wcinającym placuszki i opis kilku krótkich przygód (ze świetnym "Warchołakiem" na czele) to tylko przystawka. Perełkę tomu poprzedza jeszcze tytułowa "Prawa ręka zniszczenia" mająca na celu pobieżne przypomnienie "dlaczego, po co, i czemu ten ktoś zasługuje na przywalenie mu w zęby", a potem przechodzimy do "Szkatułki pełnej zła", którą naprawdę świetnie się czyta.

Co najlepsze w "Hellboyu", to klimat. Ponury, mroczny. Wspominałam już, że wykorzystane motywy z legend nie są do końca objaśnione i zostawiają czytelnika z kilkoma pytaniami - wadą to nie jest, bo raz, nie przeszkadza to w zrozumieniu historyjek, a zachęca do pogłębienia wiedzy, a dwa, potęguje jeszcze nastrój tajemniczości, dając do zrozumienia, że bohater styka się z siłami, o których za dużo wiedzieć nie jest ni bezpiecznie, ni miło.

Walki nie są może specjalnie widowiskowe (może poza tą ostatnią), ale krótkie, konkretne i dynamiczne. Nie będzie się Hellboy cackał z byle gadziną przez nie wiadomo ile stron.
Najbardziej dyskusyjną sprawą jest zawsze kreska, więc powiem tylko, że autor tajniki rysowania zna, mnie się osobiście podoba, a ponure kolory i cienie są doskonałym tłem dla kolejnych zmagań naszego herosa.

I ostatnie, tak na wszelki. W "Hellboyu" tyle satanizmu, co w "Mistrzu i Małgorzacie", czyli nic. Ku pamięci.

Nie ukrywam - o świecie "Hellboya" wiem naprawdę niewiele, coś-niecoś czytałam dawno temu, a tylko jeden tomik mam na własność. Ale to nie przeszkadza mi w cieszeniu się tą pozycją.

Na "Prawą rękę zniszczenia" składa się kilka przygód naszego bohatera, co to ziemskiego chleba darmo nie żre, tylko skutecznie tępi wszelką zarazę niepokojącą śmiertelników. Autor każe zmierzyć...