W obu tych opowiadaniach po raz kolejny pojawiają się te same motywy, co w innych emigracyjnych utworach Hłaski. Są tu Europejczycy (także europejscy Żydzi),którzy po wojnie pojechali do Izraela, by tam szukać dla siebie nowego miejsca na świecie. Jest bezskuteczne poszukiwanie pracy, zmaganie się z głodem, upokorzeniem, jest cwaniactwo i poszukiwanie nie raz nie do końca legalnych sposobów utrzymania się przy życiu. A przy tym wszystkim jest uparte trwanie w poczuciu własnego honoru, trzymanie się jak ostatniej deski moralnego ratunku dawno ustalonych własnych zasad. Co często kończy się nieszczęściem...

Pojawia się tu też nowy bohater, a właściwie bohaterka: kobieta lekkich obyczajów, która musi godzić się na poniżenie i uprzedmiotowienie, byle przeżyć w świecie rządzonym przez mężczyzn. Bohaterowie obu opowiadań nawiązują jakiś dziwaczny uczuciowy związek z prostytutkami - z jednej strony udają, że to jednak miłość, z drugiej - jest to jakiś sposób na pasożytnicze przeżycie. Co ciekawe, nie ma tu jakichś wyjątkowych dylematów moralnych: bo przecież w filozofii Hłaski kobiecie i tak bliżej zawsze do prostytutki, niż Madonny. Dlatego łatwiej jest przejść nad ich losem, nad ich poniżeniem, nad ich tragedią.

Jeszcze w utworze "Opowiem wam o Esther", widać pewne tło takiej filozofii, widać, że doprowadziła do niej utrata tej jednej, jedynej prawdziwie ukochanej. Ale z drugiej strony - fakt, iż bohater sam przyczynił się do jej niepotrzebnej śmierci, zdaje się wzbudzać w nim jedynie powierzchowne wyrzuty sumienia. Bo przecież "I to prawda, że z każdej z nich można zrobić kurwę; ale to tylko dlatego, że nie umiemy z nich zrobić świętych; a one robią tylko to, co my umiemy z nimi zrobić." (s. )

Smutne te opowiadania, pełne jakiejś beznadziei, bezsilności, zwątpienia i braku nadziei na lepszy los. Szkoda tylko, że oba opowiadania zdają się być jedynie szkicami, wariacją na temat. Stąd po ich lekturze pozostaje spory niedosyt, chciałoby się czegoś bardziej doszlifowanego.

W obu tych opowiadaniach po raz kolejny pojawiają się te same motywy, co w innych emigracyjnych utworach Hłaski. Są tu Europejczycy (także europejscy Żydzi),którzy po wojnie pojechali do Izraela, by tam szukać dla siebie nowego miejsca na świecie. Jest bezskuteczne poszukiwanie pracy, zmaganie się z głodem, upokorzeniem, jest cwaniactwo i poszukiwanie nie raz nie do końca...