Maciej Michał Szczawiński

Po tę książkę sięgają zapewne osoby, których zafascynowała osoba Rafała Wojaczka - poety i prozaika, który zmarł w wieku zaledwie 26 lat... Postać owiana legendą i tę legendę próbuje nam przybliżyć Maciej Szczawiński. Nie on pierwszy (i nie ostatni chciałoby się dodać). Biografią Wojaczka zajmowało się już kilka osób i ponoć (nie czytałam, więc nie mogę się wypowiedzieć) są to opracowania dobre. Co skłoniło mnie do przeczytania tej książki? Nie co, ale kto ... Książka została mi podsunięta przez zauroczoną ("zawojaczkowaną") szwagierkę, a jako że ja lubię czytać biografię, to pomyślałam - czemu nie? Choć Wojaczka do tej pory w ogóle nie znałam! Książkę przeczytałam ekspresowo - sposób pisania bardzo mi się spodobał. Lubię takie biografie, które czyta się nie jako zbiór suchych faktów, ale jak najlepszą powieść. I tym właśnie była dla mnie książka Szczawińskiego. Dociera on do nieznanych faktów z życia Wojaczka. Publikuje jego listy do matki, czy ukochanej; zamieszcza nieudostępniane dotąd fotografie... Myślę, że dla osób zafascynowanych osobą Wojaczka jest to jedna z obowiązkowych pozycji. Mnie zaciekawiła na tyle, że postanowiłam zapoznać się z pozostałymi biografiami Rafała Wojaczka, ale przede wszystkim z jego twórczością. Zwykle kolejność jest odwrotna - najpierw polubimy pisarza za to, co pisze, a dopiero potem za to kim jest. W moim przypadku było inaczej - ale gdyby nie ta książka, pewnie długo jeszcze bym nie wiedziała, że był ktoś taki jak Rafał Wojaczek.