Uwaga! Mogą pojawić się spoilery.

Cóż... względem "Wybrańców" to kotlet odgrzany na zjełczałym oleju. Ponownie ponadprzeciętna postać kobieca mająca "jakiś" przyjaciół którzy nie odgrywają żadnego znaczenia ani nie zostali wykreowani w ciekawy czy zapadający w pamięć sposób, a z czego jeden z nich podkochuje się bez wzajemności w głównej bohaterce która tym razem nie jest wybrańcem, lecz "potworem", co w zasadzie sprowadza się poza drobnymi szczegółami do tego samego poza tym że potworami są też niektóre zwierzęta czy owady, a które ze względu na kolorystykę są zapewne obrazem wizji Autorki na LSD. Występuje ponownie, a jakże rezolutna dziewczynka z którą Iska się super dogaduje oraz "książę z bajki" do którego może wzdychać w chwilach gdy zapomina że nic z tego nie wyjdzie bo przecież taki ktoś jak ona nie może i nie chce mieć dzieci (osobiste odczucia i poglądy Autorki?). Po raz kolejny mamy do czynienia z miałkim romansem, który o ile w "Wybrańcach" był niemiłym dodatkiem do fabuły to w "Iskrze" opiera się o niego cała historia w której mimo to ze względu na tempo rozwoju zdarzeń pogubić się niezmiernie łatwo, bo i nie trudno przespać kilka stron czytając bez zainteresowania... W zasadzie tyle, bo w książce niewiele się dzieje, choć warto też wspomnieć że w odróżnieniu od Katsy, Iskra nie "piorunuje wzrokiem" co trzy strony (jeśli się nie mylę to przez główną bohaterkę nie został "spiorunowany" nikt, nawet maciupki źdźbło trawy, choć samo "piorunowanie" wspomniane zostało czterokrotnie. Po tej przygodzie nie dziwię się, że wydawnictwo nie planuje wydać kolejnej powieści z cyklu.

Uwaga! Mogą pojawić się spoilery.

Cóż... względem "Wybrańców" to kotlet odgrzany na zjełczałym oleju. Ponownie ponadprzeciętna postać kobieca mająca "jakiś" przyjaciół którzy nie odgrywają żadnego znaczenia ani nie zostali wykreowani w ciekawy czy zapadający w pamięć sposób, a z czego jeden z nich podkochuje się bez wzajemności w głównej bohaterce która tym razem nie jest...